گرسنه چشم کجا سیر از نوال شود
که بر حریص لب نان لب سؤال شود
به خار و خس نتوان سیر کرد آتش را
که حرص خواجه یکی صد ز جمع مال شود
ز خون صید حرم رنگ تیغ او نگرفت
کجا به گردن او خون من وبال شود
مریز آب رخ خود که در کنار محیط
صدف ز بی گهریها کف سؤال شود
نرفت زنگ ملال از دلم به باده ناب
ز آب سبزه محال است پایمال شود
امیدها به خطش داشتم ندانستم
که روز من شب ازان عنبرین هلال شود
غرور حسن ز خط بیش شد که دارد یاد
که حاکم از رقم عزل مستمال شود
کسی که خیمه برون زد ز خویش چون مجنون
سیاه خیمه اش از دیده غزال شود
تأمل آینه فکر را کند روشن
که آب صائب از استادگی زلال شود
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف احساسات و درونیات انسان در مواجهه با عشق و حرص میپردازد. شاعر به گرسنگی و تشنگی عاطفی اشاره میکند و میگوید که هیچ غذایی نمیتواند این حس را رفع کند. همچنین به حرص و طمع اشاره کرده و بیان میکند که نمیتوان با ثروت و مال، آتش عشق را سیر کرده و ارضا کرد. شاعر از دل درد و ناامیدیهای خود سخن میگوید و بازی با احساسات و زیبایی را نیز مطرح میکند. در نهایت، به اهمیت تفکر و خوداندیشی اشاره دارد و میگوید که این تأمل میتواند دل را روشن کرده و انسان را به آرامش برساند.
هوش مصنوعی: چشم گرسنه هیچوقت از غذا سیر نخواهد شد، زیرا کسی که به نان نیاز دارد، همیشه در حال سؤال و درخواست است.
هوش مصنوعی: برای آتش نمیتوان با خار و علف حرکت کرد، زیرا حرص و طمع صاحبان ثروت، زندگی را پرازدحام میکند و نمیگذارد که آرامش به وجود بیاید.
هوش مصنوعی: خون و دلیری من نمیتواند به ضربت شمشیرش آسیب بزند و من نمیتوانم باعث دردسر و مشکل او شوم.
هوش مصنوعی: آب صورت خود را نریز، چرا که در کنار دریا صدف میتواند از بیحواسیها و ندانمکاریها سؤالاتی را مطرح کند.
هوش مصنوعی: غم و اندوه از دل من فراموش نمیشود، حتی با نوشیدن شراب خالص، زیرا غیر ممکن است که این احساسات بگذرد و از بین برود.
هوش مصنوعی: من به خط و نشانههای او امید داشتم، اما نمیدانستم که روز من به شب تبدیل میشود و آن هلال زیبا به هجران خواهد انجامید.
هوش مصنوعی: زیبایی و شکوه این خط چنان زیاد است که یاد آن میتواند قدرتی را به هم بزند و حتی انسان را از موقعیتی که دارد، دور کند.
هوش مصنوعی: کسی که از خود دور شود و به قدم زدن در فضای بیرون بپردازد، همچون مجنونی است که وقتی نگاه میکند، خیمهاش به زیبایی و درخشانی غزال به نظر میرسد.
هوش مصنوعی: نگاه عمیق به خود و تفکر باعث روشنی ذهن میشود، همانگونه که آب صاف و زلال از شدت پاکیزگی و آرامش به وجود میآید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
غبار معصیت از عفو پایمال شود
چو سیل واصل دریا شود زلال شود
درین بساط که نعمت ز هم نمی گسلد
ادای شکر کسی می کندکه لال شود
چو شمع خودسرخودمی خورم ز غیرت عشق
[...]
به سنگ حادثه خونم چو پایمال شود
ز وحشتم رگ خارا، رم غزال شود
چو طور، بوم و بر من شود تجلی زار
رخت چو شمع پریخانهٔ خیال شود
نهفته ایم به حیرت ز رشک، نام تو را
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.