غبار معصیت از عفو پایمال شود
چو سیل واصل دریا شود زلال شود
درین بساط که نعمت ز هم نمی گسلد
ادای شکر کسی می کندکه لال شود
چو شمع خودسرخودمی خورم ز غیرت عشق
چرا به گردن او خون من وبال شود
دلی چو نافه پر از خون گرم می باید
کجا به خرقه پشمین کس اهل حال شود
مباش غره به خوبی که دور چون برگشت
به یک دوهفته مه چارده هلال شود
سبکروان به فتادن ز پای ننشینند
شکست شهپر موج شکسته بال شود
جدا ازان لب میگون اگر شراب خورم
حباب در قدحم عقده ملال شود
غبار خاطرآن تیغ می شود صائب
اگر چوآب گهرخون من زلال شود
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن شعری است که به مضامین عشق، عفو و معصیت پرداخته است. شاعر می‌گوید که اگر انسان معصیت خود را با عفو پاک کند، مانند آبی زلال خواهد شد. او به نعمت‌هایی که در زندگی وجود دارد اشاره می‌کند و می‌گوید شکرگذاری در برابر آن نعمت‌ها، نشان از فهم و شعور فرد دارد. شاعر به شدت عشق خود می‌بالد و بیان می‌کند که عشق او مانند شمعی است که خود را می‌سوزاند. او همچنین به حال دل و عواطف عمیقش اشاره کرده و از ناپایداری خوبی‌ها در زندگی هشدار می‌دهد. در نهایت، شاعر به تلخی احساسات و غم‌های خود اشاره می‌کند و تمایل دارد که عواطف و درد درونی‌اش را به زیبایی‌های واقعی تبدیل کند.
هوش مصنوعی: غبار گناه و خطا با بخشش و عفو از بین می‌رود، همچنان که سیل با رسیدن به دریا صاف و زلال می‌شود.
هوش مصنوعی: در این زندگی که نعمت‌ها از یکدیگر جدا نمی‌شوند، کسانی که شکر نعمت را به جا می‌آورند، به گونه‌ای رفتار می‌کنند که انگار زبانشان بسته شده است.
هوش مصنوعی: چون شمعی که از شدت عشق می‌سوزد، من نیز به خاطر غیرت عشق، به خود آسیب می‌زنم. چرا باید خون من بر دوش او بیفتد؟
هوش مصنوعی: دل مانند نافه‌ای است که از خون گرم پر شده و جایی برای درک حال و هوای معنوی نیاز دارد؛ این متوجه می‌شود که با پوشیدن لباس پشمی (خرقه)، نمی‌توان به آن حالت عمیق عاشقانه و آگاهانه دست یافت.
هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به ما هشدار می‌دهد که به زیبایی و خوبی ظاهری افراد اعتماد نکنیم، زیرا ممکن است با گذشت زمان و به ویژه در مدت کوتاهی، آن زیبایی تغییر کند و به شکل دیگری درآید. او به این نکته اشاره دارد که زیبایی و خوبی ماندگار نیستند و ممکن است به زودی از بین بروند.
هوش مصنوعی: سبک‌روحان هرگز از پای می‌افتند و به زمین نمی‌نشینند؛ اما کسانی که رویاها و آرزوهایشان شکسته شده، همچون بال‌های یک پرنده، زیر بار سنگینی شکست فرو می‌افتند.
هوش مصنوعی: اگر از آن لب‌های خوش‌رنگ و زیبا دور باشم و شرابی بنوشم، حبابی در کنارم تشکیل می‌شود و این باعث می‌شود غم و ناراحتی‌ام کم شود.
هوش مصنوعی: اگر به دل من غمی وجود نداشته باشد، مانند آبی زلال و صاف، می‌توانم دلی شفاف و پاک داشته باشم. در این حالت، درد و رنج‌های گذشته، همچون غبار فراموش می‌شود و تنها زیبایی و صفا باقی می‌ماند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گرسنه چشم کجا سیر از نوال شود
که بر حریص لب نان لب سؤال شود
به خار و خس نتوان سیر کرد آتش را
که حرص خواجه یکی صد ز جمع مال شود
ز خون صید حرم رنگ تیغ او نگرفت
[...]
به سنگ حادثه خونم چو پایمال شود
ز وحشتم رگ خارا، رم غزال شود
چو طور، بوم و بر من شود تجلی زار
رخت چو شمع پریخانهٔ خیال شود
نهفته ایم به حیرت ز رشک، نام تو را
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.