در طلب سستی چو اربابِ هوس کردن چرا؟
راهِ دوری پیش‌داری، رو به پس کردن چرا
شُکرِ دولت سایه بر بی‌سایگان افکندن است
این همایِ خوش‌نشین را در قفس کردن چرا
در خراب‌آبادِ دنیای دَنی چون عنکبوت
تار و پودِ زندگی دامِ مگس کردن چرا
در ره دوری که می‌باید نفس دریوزه کرد
عمر صرفِ پوچ‌گویی چون جَرَس کردن چرا
جستجوی گوهری کز دست بیرون می‌رود
همچو غواصان به جانِ بی‌نفس کردن چرا
پاسِ شأنِ خویش بر اهلِ بصیرت لازم است
چشمه‌سارِ شهد را دامِ مگس کردن چرا
می‌شود فریادرس فریاد چون گردد تمام
بُخل در فریاد با فریادرس کردن چرا
می‌توان تا مد آهی از پشیمانی کشید
لوحِ دل را تختهٔ مشقِ هوس کردن چرا
جوشِ گل هر غنچه را منقارِِ بلبل می‌کند
در بهارِ زندگی از ناله بس کردن چرا
همچو طفلِ خام در بُستانسرای روزگار
کامِ تلخ از میوه‌های نیمرس کردن چرا
وحشت‌آبادِ جهان را منزلی در کار نیست
آشیان آماده در کنجِ قفس کردن چرا
هر که پاک است از گناه، آسوده است از گیر و دار
گر نه‌ای خائن، مدارا با عسس کردن چرا
زندگانی با خسیسان می‌کند دل را سیاه
آبِ حیوان را سبیلِ خار و خس کردن چرا
ترکشِ پُر تیر از رنگین‌لباسی شد هدف
همچو طفلان جامهٔ رنگین هوس کردن چرا
در ره دوری که برق و باد را سوزد نفس
خوابِ آسایش به امیدِ جرس کردن چرا
در تجلی‌زارِ چون آیینهٔ کوتاه‌بین
اقتباسِ روشنایی از قَبَس کردن چرا
نفسِ بد‌کردار صائب قابلِ تعلیم نیست
این سگِ دیوانه را چندین مَرَس کردن چرا؟
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بررسی مضرات هوس و دلبستگی‌های زودگذر زندگی می‌پردازد. شاعر با سوالاتی فلسفی به نقد سبک زندگی انسان‌ها می‌پردازد و هشدار می‌دهد که چرا به دنبال لذت‌های زودگذر و پوچ هستیم و از حقیقت دور می‌شویم. او به نکات زیر اشاره می‌کند:
1. در جستجوی راحتی و لذت‌های زودگذر چرا از مسیر درست منحرف می‌شویم؟
2. شکرگزاری برای چیزهای کوچک و عدم قدرشناسی نسبت به نعمت‌ها چه معنایی دارد؟
3. زندگی به مانند تار و پودی است که گرفتار دام مگس می‌شود، چرا در این تله گرفتار می‌شویم؟
4. چرا عمرمان را صرف سخنانی بی‌ثمر می‌کنیم در حالی که باید به دنبال حقیقت و معنی عمیق‌تری باشیم؟
5. به نظارت بر رفتار خود و پرهیز از گناه هشدار می‌دهد و تأکید می‌کند که زندگی با انسان‌های ناصالح، قلب ما را تاریک می‌کند.
6. در نهایت، شاعر به ناامنی و آشفتگی جهان اشاره می‌کند و بر لزوم پاکی و حرکت به سوی حقیقت تاکید می‌کند.
به طور کلی، این شعر بیانگر موانع و چالش‌های روحی و اخلاقی انسان‌ها در زندگی دنیوی است و به یادآوری اهمیت تفکر عمیق و خودشناسی می‌پردازد.
هوش مصنوعی: چرا در پی راحت‌طلبی هستی، مثل کسانی که به شهوات خود دلبسته‌اند؟ وقتی که راهی طولانی در پیش داری، چرا به عقب برمی‌گردی؟
هوش مصنوعی: شکر نعمت و برکت خداوند، حمایت از کسانی است که تحت فشار و بدون پناه هستند. حال چگونه می‌توانیم این پرنده خوشبختی را در قفس محبوس کنیم؟
هوش مصنوعی: در دنیای فاسد و ناکارآمد، مانند عنکبوتی که با تار و پود خود دام می‌سازد، چرا باید تلاش کنیم که زندگی خود را به دام مگس‌ها بیندازیم؟
هوش مصنوعی: در سفری که دور و سخت است، باید برای بقا تلاش کرد و این در حالی است که صرف عمر در گفت‌وگو‌های بی‌محتوا همچون زدن زنگی بی‌فایده است.
هوش مصنوعی: در جستجوی گوهری هستی که از دست می‌رود، مانند غواصانی که برای پیدا کردن جواهرات به زیر آب می‌روند و در این کار جانشان را هم به خطر می‌اندازند. چرا این کار را می‌کنی؟
هوش مصنوعی: شایسته است که انسان‌ها به شأن و جایگاه خود احترام بگذارند. دیگو حیات و شیرینی را نباید برای مگس‌ها به دام بگذارند، چرا که آنها اصلاً شایسته‌ی آن نیستند.
هوش مصنوعی: اگر تمام بخل به فریاد تبدیل شود، دیگر چگونه می‌توان به یاری فریاد نیازمند رسید؟
هوش مصنوعی: می‌توان مدتی طولانی از اندوه و regrets آه کشید، اما چرا دل خود را در اختیار هوس‌ها قرار دهیم و به آنها اجازه دهیم که ما را تحت کنترل بگیرند؟
هوش مصنوعی: در فصل بهار زندگی، صدای ناله و اندوه دیگر جایی ندارد، چرا که پرنده بلبل با آوازش می‌تواند گل را بیدار کند و غنچه‌ها را شکوفا کند.
هوش مصنوعی: شاید چون کودک بی‌تجربه در باغی، ما نیز در زندگی، از میوه‌های نارس و تلخ بهره می‌بریم و دلیلش چیست؟
هوش مصنوعی: دنیا پر از وحشت و ناآرامی است و هیچ جایی برای آسایش و آرامش وجود ندارد. حالا چرا در این قفس تنگ خود را برای زندگی کردن آماده نمی‌کنی؟
هوش مصنوعی: هر کس که از گناه دور است، از مشکلات و دردسرها راحت است. اگر خیانت‌کار نیستی، پس چرا باید با پلیس یا نگهبانان درگیر شوی؟
هوش مصنوعی: زندگی با آدم‌های خسیس انسان را دچار دل‌سردی و ناامیدی می‌کند. زندگی با چنین افراد، مانند آبی است که رنگ و لعاب خود را از دست داده و بی‌کیفیت شده است. در واقع، زندگی با خسیسان خواسته‌های روحی و عاطفی ما را نابود می‌کند و باعث می‌شود که احساس خوشبختی و آرامش نداشته باشیم.
هوش مصنوعی: تیرکمان پر از تیر، رنگین‌لباسی به هدف می‌زند، مانند کودکان که همیشه به لباس‌های رنگارنگ میل می‌کنند.
هوش مصنوعی: در مسیر دوری که حتی برق و باد نیز آن را می‌سوزاند، چرا باید خواب آسایش را فدای امید به صدای جرس کنم؟
هوش مصنوعی: در جایی که دید محدود و کوتاه است و مانند آینه تنها نور را منعکس می‌کند، چرا باید به دنبال دریافت و جذب نور از دیگران باشیم؟
هوش مصنوعی: کارهای نادرست و ناپسند یک نفر را نمی‌توان با آموزش تغییر داد. چرا باید تلاش کنیم تا به این فرد بی‌فایده تعلیم بدهیم؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.