سالک از منزل نزدیک شکایت دارد
شوق را سست کند ره چو نهایت دارد
تشنه تیغ فنا راست سپر ابر بلا
شمع آتش به سر از دست حمایت دارد
استخوانش اگر از دوری ره سرمه شود
عاشق از یار همان چشم عنایت دارد
آتشی در ته پا هست اگر رهرو را
هر گیاهی به رهش شمع هدایت دارد
تاک از گریه مستانه به میخانه رسید
گریه ای کز سر دردست سرایت دارد
سود سودای محبت همه در نقصان است
ساده لوح آن که تمنای کفایت دارد
اول سیر و سلوک است به دریا چو رسد
گر به ظاهر سفر سیل نهایت دارد
صائب اندیشه انجام نیارم کردن
بس که آشفته مرا فکر بدایت دارد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر از سالک و سفر او به سوی عشق و حقیقت سخن می‌گوید. سالک از مشکلات و سختی‌های راه شکایت کرده و به سستی شوق اشاره می‌کند. او در جهانی پر از بلایا و خطرات با شجاعت به پیش می‌رود و حتی اگر دچار دوری و جدایی باشد، عشق ورزیدن به یار را فراموش نمی‌کند. طولی نمی‌کشد که او به حقیقت می‌رسد و گریه و درد او به سراغ می‌آید و متوجه می‌شود که عشق و محبت همواره در حال تحول و نقصان است. او همچنین به این نتیجه می‌رسد که در سفر سیر و سلوک، مهم‌ترین عامل، اندیشه و تفکر است و نمی‌تواند درباره پایان این سفر به راحتی قضاوت کند. در نهایت، فکر و اندیشه‌هایش او را آشفته کرده است.
هوش مصنوعی: مسافر از نزدیکی مقصد نگران است و نمی‌خواهد شوقش کم شود، زیرا می‌داند که سفرش به پایان نزدیک شده است.
هوش مصنوعی: تشنگی به مرگ خود را در برابر بلاها محافظت می‌کند، مانند شمعی که در آتش به سر دارد و از حمایت کسی بهره‌مند است.
هوش مصنوعی: اگر عشق او باعث درد و رنج هم بشود، باز هم عاشق به محبت و نگاه او حساس است و از آن چشم توجهش غافل نمی‌شود.
هوش مصنوعی: در دل هر مسیری که انسان‌ها می‌پیمایند، چالشی وجود دارد. اما اگر در این راه نشانه‌هایی از هدایت وجود داشته باشد، می‌تواند به آنها کمک کند تا از خطرات و موانع عبور کنند.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به حالتی اشاره می‌کند که شخصی از شدت احساسات و شادی ناشی از نوشیدن مشروب، به گریه می‌افتد و این گریه به شکل عمیقی ناشی از درد و رنجی است که در دل دارد. او به میخانه می‌رسد و در آنجا گریه‌اش به گونه‌ای است که گویی این درد و احساسات درونی‌اش به صورت ناخواسته و غیر ارادی بروز می‌کند.
هوش مصنوعی: محبت همیشه در حال نقصان و کمبود است و کسی که فکر می‌کند می‌تواند محبت کامل و کافی داشته باشد، واقعاً ساده‌لوح است.
هوش مصنوعی: ابتدا سفر و حرکت روحانی شروع می‌شود، و وقتی به عمق و حقیقت برسد، به مانند سفری است که در انتها به دریای وسیعی می‌رسد.
هوش مصنوعی: من به فکر انجام کارهایم نیستم، چون ذهنم به قدری درهم و آشفته است که تنها به آغاز مشکلات می‌اندیشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ناله را نیست اثر کز تو شکایت دارد
ورنه ما گرم دعاییم و سرایت دارد
مرده را زنده نماید دم ما بوالعجبان
آتش از گرمی ما چشم حمایت دارد
ذوق هر مرغ به اندازه پرواز خود است
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.