فارغ است از سیر گل مجنون سرگردان ما
نقش پای ناقه لیلی است گلریزان ما
فیض ما دیوانگان کم نیست از ابر بهار
خوشه بندد دانه زنجیر در زندان ما
تا نسوزد تخم دلها را نیفشاند به خاک
داغ دارد ابر را تردستی دهقان ما
از طراوت سایه اش میراب گلشن ها شود
نبض هر خاری که گیرد دیده گریان ما
چون صدف در دامن ما نیست جز در یتیم
وقت ابری خوش که برمی خیزد از دامان ما
می کشد در خاک و خون از طعنه بی طاقتی
دیده قربانیان را دیده حیران ما
جوهر آیینه ما گر نماید خویش را
تخته از بال و پر طوطی شود دکان ما
سبزه خوابیده ما می زند پهلو به چرخ
سرو کوتاهی است عمر خضر از بستان ما
از بریدن پنجه خورشید و مه دارد خطر
گر برون آید ز خلوت یوسف کنعان ما
از کمند ما نگارین است دایم ساق عرش
آسمان، گردی است از فکر سبک جولان ما
کیست گردون تا تواند هم نبرد ما شدن؟
زهره شیران فشاند آب در میدان ما
تخته نتوان کرد از کشتی دکان بحر را
خواب هیهات است پوشد دیده گریان ما
می توان از سینه روشن ضمیران جمع کرد
گر بشوید آسمان سنگدل دیوان ما
فیض ما بر سالکان تشنه لب پوشیده نیست
می درخشد از سیاهی چشمه حیوان ما
عیب، صائب می شود در چشم پاک ما هنر
دیو را یوسف نماید پله میزان ما
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف حال و روز دیوانگان و عاشقان میپردازد و از ارتباط عمیق آنها با طبیعت و الهامهای روحی سخن میگوید. شاعر به بیان احساسات و افکار پیچیدهای میپردازد که در دل عاشقان وجود دارد. به نظر میرسد این دیوانگان با طراوت و زیباییهای طبیعت در ارتباط هستند و هر چه در پیرامونشان میگذرد، به احساساتشان میافزاید. تصاویری از طبیعت، خواب، عشق و درد در این شعر وجود دارد، که نشاندهنده عمق و زیبایی احساسات انسانی است. در نهایت، شاعر به انسلانهای پاک و بینظیر اشاره میکند که با تلاش و صبر، میتوانند بر مشکلات غلبه کنند و به حقیقت و نور برسند.
هوش مصنوعی: ما دیگر به زیباییهای گل و طبیعت اهمیتی نمیدهیم؛ زیرا دلباختهی لیلی هستیم و نشانههایی از عشق و جنون ما در مسیر او باقی مانده است.
هوش مصنوعی: خوشبختی و نعمت ما آدمهای دیوانه کم نیست. همانطور که ابر بهاری میوهها و دانهها را میآورد، در زندان زندگی ما نیز احتمالات و فرصتهایی وجود دارد که ما را به هم پیوند میدهد.
هوش مصنوعی: تا زمانی که تخم دلها بسوزد، ابر نمیتواند خاک داغ را بپوشاند. این به معنی این است که تا زمانی که عشق و احساس در دلها وجود دارد، کسی نمیتواند از سختیها و مشکلات زندگی جلوگیری کند.
هوش مصنوعی: سایهاش آنچنان تازگی و شادابی به باغها میبخشد که حتی هر خاری که به چشم ما میافتد، بهواسطهی آن، مانند نبضی زنده و پر از احساس به نظر میرسد.
هوش مصنوعی: چون صدفی در دامن ما نیست، جز در زمانهای نادر و خوش که مانند ابر برمیخیزد و از ما جدا میشود.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف وضعیتی دشوار و ناامیدکننده اشاره دارد که در آن قربانیان پشیمانی و بیطاقتی خود را در شرایطی پر از درد و رنج تجربه میکنند. نامعلومی و حیرت آنها در کنار بیخبری از آینده، تصویر تلخی از زندگیشان را به نمایش میگذارد. در این وضعیت، آنها زیر بار فشار و طعنههای زندگی، دچار سردرگمی هستند.
هوش مصنوعی: اگر جوهر آیینه ما خودش را نشان دهد، ما هم به وسعت بال و پر طوطی تبدیل میشویم و زندگیامان پر از زیبایی و رنگارنگی خواهد شد.
هوش مصنوعی: سبزهای که در باغ ماست به خواب رفته و به چرخِ زمان پهلو میزند، چون عمر خضر (عمر جاودانه) از بستان ما کوتاهتر است.
هوش مصنوعی: در این بیت به این نکته اشاره میشود که اگر نور خورشید و ماه از گوشهنشینی و تنهایی خود خارج شوند، ممکن است خطراتی به وجود آید. این موضوع میتواند بیانگر این باشد که برخی از چیزها، از جمله احساسات و زیباییها، وقتی که از حالت پنهانی و درونگرایی خارج شوند، ممکن است با مشکلات و چالشهایی مواجه شوند. همچنین به یوسف کنعان به عنوان نمادی از زیبایی و مورد توجه بودن اشاره شده است.
هوش مصنوعی: زیبایی و جذابیتی که در نگاه ما وجود دارد، همواره همچون سایهای بر فراز عرش آسمان است و این نشاندهنده تأثیر و نفوذ افکار آزاد و پرجنبوجوش ماست.
هوش مصنوعی: کیست که بتواند با ما در میدان نبرد برابر شود؟ شجاعت شیران در این عرصه، همچون آبی است که در میدان جاری میشود.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به محدودیتها و ناکافی بودن امکانات در برابر عظمت و وسعت دریا اشاره میکند. او میگوید که نمیتوان با چوبی که از کشتی به دست آمده، دکان ساخت، چرا که دریا نمیخوابد و خواباندن آن ممکن نیست. همچنین، او به احساس اندوه و نگریانی که در دل دارد اشاره میکند، که به مانند چشمانی گریان است و نمیتواند بر این واقعیت غلبه کند.
هوش مصنوعی: اگر آسمان بیرحم در دل ما را بشوید، میتوان از دلهای آگاه و روشن ضمیران چیزهای زیبا و گرانبهایی جمعآوری کرد.
هوش مصنوعی: نعمت ما برای رهجويان تشنه به وضوح قابل مشاهده است، زیرا سرازیر شدن آن مانند نور درخشانی است که از تاریکی چشمه حیات ما میتابد.
هوش مصنوعی: اگر دیدگاه ما پاک و خالص باشد، میتوانیم عیوب و نواقص را نادیده بگیریم و حتی هنر و زیباییهای غیرمتعارف را با دیدگاهی مثبت ببینیم. در واقع، در چشم ما آنچه که ممکن است زشت و ناپسند باشد، میتواند جلوهای زیبا و دلنشین به خود بگیرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
میخواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
از پی شمس حق و دین دیده گریان ما
از پی آن آفتابست اشک چون باران ما
کشتی آن نوح کی بینیم هنگام وصال
چونک هستیها نماند از پی طوفان ما
جسم ما پنهان شود در بحر باد اوصاف خویش
[...]
گنج عشق تو نهان شد در دل ویران ما
می زند زان شعله دایم آتشی در جان ما
ای طبیب از ما گذر، درمان درد ما مجوی
تا کند جانان ما از لطف خود درمان ما
یوسف عهد خودی تو، ای صنم با این جمال
[...]
بیگل رویت ندارد، رونقی بستان ما
بی حضورت، هیچ نوری نیست، در ایوان ما
گر بسامان سر کویش رسی ای باد صبح
عرضه داری شرح حال بی سرو سامان ما
در دل ما، خار غم بشکست و در دل غم، بماند
[...]
عاقبت رحمی کند بر درد ما، درمان ما
بندگان خویش را یاد آورد سلطان ما
گر نخواهد بود وصل یار ما اندر بهشت
لاجرم باغ جنان خواهد شدن زندان ما
تو ز وصل خویشتن هرگز نیفتادی جدا
[...]
دردمندم از لب لعلت بده درمان ما
کز رخ چون خورفکندی آتشی در جان ما
در دلم دردیست درمانش نمی دانم ز وصل
خود نمی آید به سر این درد بی درمان ما
خلق گویندم تو را بودی سر و سامان چه شد
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.