جام خالی غوطه در خُم بی‌محابا می‌زند
ابر چون بی‌آب شد بر قلب دریا می‌زند
در زوال خویش چون خورشید می‌سوزد نفس
مهر خود از نامجویان هرکه بالا می‌زند
می‌کند طی راه چندین‌ساله را در یک قدم
راه‌پیمایی که پشت پا به دنیا می‌زند
چون خروس بی‌محل بر تیغ می‌مالد گلو
هرکه در بزم بزرگان حرف بی‌جا می‌زند
در دل شیرین به زور دست نتوان جای کرد
تیشه بی‌جا کوهکن بر سنگ خارا می‌زند
باخت سر زلف ایاز از سرکشی با خسروان
دل‌سِیَهْ بر دولت خود عاقبت پا می‌زند
بی‌قراری در حریم وصل عاشق را به جاست
موج، پیچ و تاب در آغوش دریا می‌زند
هرکه بردارد به دوش از بردباری بار خلق
سینه چون کشتی به دریا بی‌محابا می‌زند
سوخت مجنون مرا سودا و عشق سنگدل
همچنان بر آتشم دامان صحرا می‌زند
می‌کند ضبط نفس در زیر آب زندگی
صائب از تیغ شهادت هرکه سر وامی‌زند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر توصیف حالاتی از عشق، تلاش و زوال است. شاعر با تصاویری زیبا به احساسات مختلف انسانی می‌پردازد. جام خالی نماد بی‌معنایی و تشنگی است، در حالی که ابرها نمایانگر تشنگی دریا هستند. او می‌گوید که در لحظات زوال، انسان باید به جستجوی معنایی باشد و با یأس و دوگانگی دست و پنجه نرم کند. در ادامه به چالش‌های عاشق و تلاش او برای حفظ عشق و زیبایی‌ها اشاره می‌شود. مضامین تحمل بار زندگی، عشق آتشین و از خودگذشتگی نیز در شعر به تصویر کشیده شده است. شاعر در نهایت به این نتیجه می‌رسد که هر کس باید با شجاعت زندگی را بپذیرد و به دنبال حقیقت و زیبایی باشد.
هوش مصنوعی: ابر بی‌پروا بر روی ظرف خالی می‌افتد و وقتی که دریا خالی از آب می‌شود، بر قلب آن نیز اثر می‌گذارد.
هوش مصنوعی: وقتی که انسان در حال زوال و نابودی است، مانند خورشیدی که در غروب می‌سوزد، احساسات و عشق او به کسانی که به‌دنبال نام و مقام هستند، به شدت افزایش می‌یابد. هر کس که در این مسیر قدم برمی‌دارد، بالا می‌زند و توجهش جلب می‌شود.
هوش مصنوعی: انسان می‌تواند با یک گام، مسیری طولانی و سخت را طی کند، به شرط آنکه از دنیا و زرق و برق آن پشت سری کند و به آن اهمیتی ندهد.
هوش مصنوعی: زمانی که خروس بدون توجه به محیط خود بر روی شمشیر می‌مالد، به این معناست که هر کسی که در جمع بزرگترها بدون فکر و بی‌مورد صحبت می‌کند، خود را به خطر می‌اندازد.
هوش مصنوعی: در دل انسان‌های شیرین و مهربان نمی‌توان به زور وارد شد، مانند تلاش بی‌فایده‌ای که کوهکن با تیشه‌اش به سنگ سخت می‌زند و نتیجه‌ای نمی‌گیرد.
هوش مصنوعی: اگر ایاز به خاطر سرکشی خود سر زلفش را از دست بدهد، در نهایت بر حاکمان دل‌سیا و زیان‌های بزرگ خود غلبه خواهد کرد.
هوش مصنوعی: عشق و انتظار در زمان وصال، حالتی طبیعی و معنادار دارد. مثل اینکه موج در دریا در حال نوسان و حرکت است و این احساس نشان‌دهنده تلاطم و شور درونی عاشق است.
هوش مصنوعی: هر کسی که در تحمل مشکلات و سختی‌های زندگی مربوط به دیگران به دوش کشد، مانند یک کشتی است که با آرامش و بی‌واهمه در دریا حرکت می‌کند.
هوش مصنوعی: مجنون را عشق و جنون سوزانده است و عشق بی‌رحم همچنان او را در آتش خود می‌سوزاند و او در این حال، در دامن بیابان سرگردان است.
هوش مصنوعی: در زیر آب زندگی، نفس کشیدن سخت است و هر کسی که بخواهد از خطری مانند شهادت فرار کند، ممکن است عاقبت تلخی را تجربه کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
نه همین بر قلب ایمان یا دل ما می‌زند
دزد خال او شبی خود را به صد جا می‌زند
جام چون خالی شود سر می‌نهد در پای خُم
ابر چون بی‌آب شد بر قلب دریا می‌زند
اینقدرها شوربختی را اثر می بوده است؟
[...]
مطرب این مجلس امشب راه دل‌ها می‌زند
چنگ بر طنبور و ناخن بر دل ما می‌زند
این که در دیر مغان منصور جا دارد بس است
از چه دیگر پیش مستان حرف بی‌جا می‌زند
کوهکن در عاشقی زد تیشهٔ خود را به سر
[...]
عاقبت شرم امل بر غفلت ما می‌زند
ربشه‌پردازی به خواب دانه‌ها پا می‌زند
شش جهت کیفیت اسرار دل‌گل‌کرده است
رنگ می جام دگر بیرون مینا می‌زند
خانمان تنگی ندارد گر جنون دزد نفس
[...]
با خیال چشم مستت هر که صهبا می‌زند
چون سکندر پای خود بر فرق دارا می‌زند
بی‌تو مینای طرب بر سنگ خارا می‌زند
نشئه عمر خضر جوش دو بالا می‌زند
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.