نیست یک جو غم ز بی برگی دل آزاده را
تخم خال عیب باشد این زمین ساده را
عشرت روی زمین در خاکساری بسته است
بیم افتادن نمی باشد ز پا افتاده را
بر سر گفتار، دل را خامشی می آورد
جوش مستی در خم سربسته باشد باده را
هر که پامال حوادث شد به منزل می رسد
از رسیدن پیچ و خم مانع نگردد جاده را
از نظر افتادن اغیار، عین رحمت است
شکوه بی موقع بود عضو به جا افتاده را
می کند قرب خسیسان پاک گوهر را خسیس
می پرد بهر پر کاهی نظر بیجاده را
چون کف بی مغز باشد پیش دریا دل، سبک
زاهد اندازد به روی آب اگر سجاده را
نیست صائب قسمت منعم به جز حسرت ز مال
اشتها در غیب باشد نعمت آماده را
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان آرامش و بینیازی روحی پرداخته است. شاعر میگوید که غم به خاطر فقدانها بر دل آزادگان حاکم نمیشود و زندگی در زمین ساده است. خوشیهای واقعی در تواضع و خاکساری نهفته، و کسانی که در برابر مشکلات و حوادث پایدار بمانند به اهداف خود میرسند. از نظر دیگران به دور بودن برکت است و به تعبیری، عدم توجه به بدیهای غیرمؤثر جنبه مثبتی دارد. همچنین شاعر بیان میکند که دلبستن به امور دنیوی و مال تنها حسرتی به همراه دارد و خوشیهای حقیقی در غیب و ایمان هستند. در نهایت، این اثر دعوت به خودشناسی و نگاهی عمیقتر به زندگی و ارزشهای واقعی آن دارد.
هوش مصنوعی: دل انسانهای آزاد و بینهایت خوشحال، هیچ غمی ندارد. هچنین، وجود یک نشانه کوچک از عیب و نقص، نمیتواند زمین ساده و بیعیبشان را تحت تأثیر قرار دهد.
هوش مصنوعی: عیش و خوشی در دنیا در humble بودن و فروتنی نهفته است و کسی که خود را humble نگه دارد، از افتادن و شکست ترسی ندارد.
هوش مصنوعی: وقتی در مورد صحبت کردن ب سکوت و آرامش دل میرسد، حالتی شبیه به نشئگی در ظرفی که دربسته است، باده را به همراه دارد.
هوش مصنوعی: هرکس که در برابر مشکلات و چالشها مقاومت کند و از آنها عبور کند، به هدف خود میرسد. رسیدن به مقصد نمیتواند تحت تأثیر موانع و دشواریها قرار گیرد.
هوش مصنوعی: وقتی کسی از نظر دیگران خارج میشود، میتواند نشانهای از رحمت باشد؛ زیرا گله و شکایت نابهجایی که از کسی میشود، میتواند ناشی از عدم درک مقام آن فرد باشد.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که انسانهای پست و بیارزش نمیتوانند به ارزش واقعی افراد با گوهر و با شخصیت دست یابند. آنها به چیزهای بیارزش و ناچیز میپردازند و نمیتوانند به عمق مسائل و زیباییهای حقیقی توجه کنند.
هوش مصنوعی: اگر کسی بیفکر و بیدانش باشد، مانند این است که در برابر دریا دل کسی که با ایمان و پرشور است، بیاهمیت است. چنین فردی میتواند با راحتی و سادگی، سجادهاش را بر روی آب بیندازد، گویی که موضوعی مهم و جدی نیست.
هوش مصنوعی: قسمت من فقط حسرت و آرزوست، زیرا نعمتهایی که در غیبت هستند، برای من حاضر و آماده نیستند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
میخواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
جا به عرش دوش خود دادم سبوی باده را
فرش کردم در ره می دامن سجاده را
چون سبو تا هست نم از زندگی در پیکرت
دستگیری کن می آشامان عاشق باده را
این سخن را سرو می گوید به آواز بلند
[...]
قید هستی نیست مانع خاطرآزاده را
در دل مینا برونگردیست رنگ باده را
خوابناکان را نمیباشد تمیز روز و شب
ظلمت ونور است یکسان تن بهغفلت دادهرا
ناتوانی مشق دردی کن که در دیوان عشق
[...]
روزگار آسوده دارد مردم آزاده را
زحمتِ سِندان نمی آید در بگشاده را
از سرِ من عشق کی بیرون رود مانندِ خلق
چون کنم دور از خود این همزادۀ آزاده را
خوش نمی آید به گوشم جز حدیثِ کودکان
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.