نبرده رعشه پیری ترا ز فرمان دست
ز هر چه از تو جدا می شود بیفشان دست
اگر ز خرده جان چشم روشنی داری
مدار سوختگان را ز طرف دامان دست
اگر به دامان مطلب نمی رسد دستم
خوشم که نیست مرا کوته از گریبان دست
ازان سفید بود روی صبحدم که نزد
به غیر دامن شبها به هیچ دامان دست
ز اختیار برون است بیقراری من
که رعشه را نتواند نمود پنهان دست
مکن چو غنچه گره، خرده زری که تراست
که از گرفتگی آید برون به احسان دست
چه سود نعمت بسیار، بی نصیبان را؟
که آورد ز دل بحر خشک مرجان دست
ز کار بسته خود وا نمی کند گرهی
اگر چه هست سراپای سرو بستان دست
بود ز داغ عزیزان سیاه روز مدام
نشوید آن که درین نشأه ز آب حیوان دست
ز خوشه های گره، همچنان گرانبارم
چو تاک اگر چه مرا هست صد هزاران دست
اگر نه شمع ازان روی آتشین داغ است
ز اشک چون همه شب می گزد به دندان دست؟
دعا به پرده شب زود مستجاب شود
مکش چو شانه ازان زلف عنبرافشان دست
چو لاله سر زند از خاک سرخ رو صائب
به آب تیغ، شهیدی که شست از جان دست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر از سعدی کوتاه درباره تقابل با نشانههای پیری و دوری از چیزهایی که دوست داریم صحبت میکند. شاعر به بیان احساسات و دردهای خود در مورد جدایی و کمبودها میپردازد. او به غم از دست دادن عزیزان اشاره کرده و از جداییهای عاطفی و بیقراری خود مینالد. همچنین شوخطبعی و امید را در زندگی پیغام میدهد و بر اهمیت معنوی دعا و امید به بهبود تأکید میکند. روحیات انسانی و دلتنگیها در این شعر به خوبی منعکس شده است.
هوش مصنوعی: پیری و لرزشهای آن تو را از مسیر فرماندهی خارج نکند؛ هر چیزی که از تو جدا میشود را رها کن و دست بکش.
هوش مصنوعی: اگر به دنبال شادی و خوشی هستی، به افرادی که دچار درد و رنج هستند بیتفاوت نباش و به آنها توجه کن.
هوش مصنوعی: اگر نتوانم به خواستهام برسم، خوشحالم که دستم کوتاه نیست و از گریبانم نمیافتد.
هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی صبح اشاره دارد که چهرهاش به سفیدی میزند و نشاندهنده روشنی و تازگی است. همچنین به این نکته اشاره میکند که در دوری از شبها، هیچ چیز نمیتواند به آن زیبایی و روشنی نزدیک شود، و هر نوع آغوش و پذیری از دامن شب، فاقد ارزش است.
هوش مصنوعی: دست من نمیتواند پنهان کند که از اختیارم خارج شده و بیقراریام به حدی است که لرزشم آشکار است.
هوش مصنوعی: به خودت سخت نگیر و مثل غنچه بسته نباش. اگر به جای کمبودها و مشکلاتت، به بخشش و نیکیها توجه کنی، در نهایت به آرامش و شکوفایی خواهی رسید.
هوش مصنوعی: هیچ فایدهای ندارد که نعمتهای فراوان در اختیار افرادی باشد که از آنها بهرهمند نمیشوند. مانند این است که از دل دریا، مرجانی را که در خشکی است، به دست آوریم، چرا که خشک بودن بستر نمیتواند زیبایی و ارزش آن را نشان دهد.
هوش مصنوعی: هرچند که زیبایی و قامت بلند این درخت بستان توجه را جلب میکند، اما خود او نمیتواند از مشکلات و سختیهایش رهایی یابد.
هوش مصنوعی: در زندگی، کسی که دچار اندوه و غم عزیزان خود شده باشد، هرگز از غم و اندوه رهایی نخواهد داشت؛ حتی اگر در این دنیا به آب حیات نیز دست پیدا کند.
هوش مصنوعی: من از خوشههای گرهخورده و پرمیوه، سنگین و فراوان هستم، مانند انگور. گرچه دستهای زیادی برای چیدن من وجود دارد.
هوش مصنوعی: اگر شمع به خاطر زیباییاش نمیسوزد، پس چرا مانند اشک که در شب به دندان گزش میزند، در آتش داغ است؟
هوش مصنوعی: دعاهایی که در تاریکی شب انجام میشوند، زودتر مستجاب میگردند. پس بیخود این زلفهای پریشان را از چنگات رها نکن.
هوش مصنوعی: وقتی لاله از زمین سر برمیآورد و گلش به رنگ سرخ است، گویی شهیدی را میبیند که با آب تیغ، روحش از دنیا جدا شده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
چو سوختم از عشق و شستم از جان دست
هنوز گریه نمی داردم ز دامان دست
به خاک پای تو ساقی که مردم از حسرت
ترحمی، که تو داری به آب حیوان دست
بده به تشنه لبان جرعه یی که ساغر بخت
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.