دامنِ دریایِ خونخوارست بالین سیل را
در کنارِ بحر باشد خوابِ سنگین سیل را
بیقرارِ عشق را جز در وصال آرام نیست
میکند آمیزشِ دریا به تمکین سیل را
راهرو را بالِ پروازست سختیهای دهر
کوهساران میشود سنگِ فسان این سیل را
عشق میداند چه باید کرد با آسودگان
نیست حاجت در خرابیها به تلقین سیل را
نعمتِ الوان نگردد سدِّ راهِ زندگی
کِی حنایِ پا شود این خاکِ رنگین سیل را
مشتِ خاکی کز عمارت تنگ گردد مَشربش
جادهد بر سینهٔ خود همچو شاهین سیل را
شوق را افسرده سازد صحبتِ افسردگان
میکند این خاکهای مرده سنگین سیل را
عمرِ مستعجل ز عاجزنالیِ ما فارغ است
خار نتواند گرفتن دامنِ این سیل را
میرساند شوقِ در دل سالکان را باغ ها
در گریبان از کفِ خویش است نسرین سیل را
بردباری و تواضع عمر میسازد دراز
هر پلی دارد به یادِ خویش چندین سیل را
مُلکِ ویرانِ مرا برگ و نوای شُکر نیست
ورنه هست از هر حبابی چشمِ تحسین سیل را
گریهٔ بیطاقتان آخر به جایی میرسد
میدهد صائب وصالِ بحرِ تسکین سیل را
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بررسی پیچیدگیهای عشق و زندگی میپردازد. شاعر اشاره میکند که دریا، نماد عشق، و سیل، نماد احساسات و تجربیات زندگی، در تعامل هستند. بر اساس متن، عشق آرامش نمیآورد مگر در وصال، و در زندگی، چالشها همچون سختیهای دهر وجود دارند. همچنین، شاعر اشاره میکند که زندگی با سختیهایش ادامه مییابد و در نهایت، عشق و شوق نمیگذارد انسانها دچار یأس شوند. او به اهمیت تواضع و صبر اشاره دارد و میگوید که در عوض ناامیدی، شوق و زیبایی زندگی همچون گلها در دل انسانها میروید. شاعر در پایان بیان میکند که گریه و درد در نهایت به آرامش و وصال میانجامد.
هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به این است که دامن دریا پر از خطر و آشفتگی است و سیل در کنار دریا، به خواب عمیق و آرامی فرو رفته است. به نوعی، خروش و طغیانی که در دل دریا وجود دارد، با آرامش ظاهری سیل در کنار آن تضاد دارد.
هوش مصنوعی: عاشقی که در انتظار معشوق است، تنها با رسیدن به او میتواند آرامش پیدا کند. دریا به خاطر قدرت و عظمتش، با خود سیل را به آرامش میآورد.
هوش مصنوعی: در اینجا میگوید که راهرو مانند بال پرواز است و مشکلات زندگی همچون کوههای سخت و محکم هستند. این مشکلات به اندازه سنگی است که در سیل به حرکت درمیآید. به بیان دیگر، سختیها و چالشها خود را به شکل موانعی بزرگ جلوه میدهند، اما عبور از آنها میتواند ما را به مراحل جدیدی از زندگی برساند.
هوش مصنوعی: عشق به خوبی میداند که با کسانی که در آرامش و آسایش هستند چه باید کرد. نیازی نیست که برای از هم پاشیدن زندگیها به دیگران یاد بدهیم که چگونه باید ویران کنند، چرا که عشق خود به خوبی توانایی این کار را دارد.
هوش مصنوعی: خوشیها و نعمتهای گوناگون نمیتوانند مانع از پیشرفت و ادامهی زندگی شوند؛ آیا این خاکهای رنگارنگ میتواند مانع از جاری شدن سیل شود؟
هوش مصنوعی: اگر خاکی که درون مشت فشرده میشود، خانهاش تنگ شود، باید به سیل قدرتی چون شاهین بر سینهاش مرزبندی کند.
هوش مصنوعی: گفتوگو با افرادی که غمگین و ناامید هستند، میتواند شوق و entusiasmo را کاهش دهد. همچنین، محیطهای ناامیدکننده، مانند زمینهای مرده، میتوانند بار سنگینی بر دوش احساسات انسان بگذارند.
هوش مصنوعی: زندگی کوتاه و زودگذری که داریم، از نالههای ما که ناشی از ناتوانیمان است، بیخبر است و مانند سیلی است که هیچ خاری نمیتواند دامنش را بگیرد.
هوش مصنوعی: شوقی که در دل راهروها وجود دارد، با باغهایی که در دامن خودشان نسرین را به سیل میآورند، ارتباط دارد.
هوش مصنوعی: بردباری و فروتنی موجب طول عمر میشود، هر انسانی دارای پلهایی است که یادگارهایی از زندگیاش را به دوش میکشد، حتی در برابر طوفانها و سختیها.
هوش مصنوعی: در اینجا شاعر از ویرانی و از دست رفتگی ملک خود سخن میگوید و اشاره میکند که اگرچه در این سرزمین ویران، نشانهای از برگ و صدای شکرگزاری نیست، اما هنوز هم از هر حبابی میتوان دید که چشمان تحسین و شگفتی به سوی آنها جلب میشود. این عبارات نشاندهندهی استعداد و زیبایی در عین ویرانی هستند.
هوش مصنوعی: گریه و نالهٔ افرادی که طاقتشان تمام شده، در نهایت به نتیجهای میرسد. صائب به ما میگوید که این درد و رنج، در نهایت ما را به آرامش و تسکین میرساند، مانند سیلی که پس از طغیان، به دریا میپیوندد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
میخواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.