|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: نویسنده در این شعر به ما میگوید که باید از چیزهایی که داریم راضی باشیم و به تماشای زیباییها بپردازیم. او اشاره میکند که اگر دسترسی به امکانات و ثروت بیشتری داشت، به ساختن کاخ و زندگی بهتر فکر میکرد. در نهایت، بیان میکند که انسانهای در فقر و تنگدستی نمیتوانند زندگیاشان را گسترش دهند.
هوش مصنوعی: به تماشای میوه نگاه کن و از آن لذت ببر، حتی اگر به آن دسترسی نداری و نتوانی آن را بچینی.
هوش مصنوعی: اگر تو نیز به من دسترسی داشتی، من برای تو قصر و کاخی میساختم و به تو احترام میگذاشتم.
هوش مصنوعی: انسانی که در تنگدستی و فقر به سر میبرد، نمیتواند به راحتی و بدون محدودیت زندگی کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
چون برون جست مرز از سوراخ
شد سموره بنزد او گستاخ
شاعر آری چنین بود گستاخ
که بگوید سخن به نظم فراخ
گاو باشد دلیل سالِ فراخ
به برِ پادشا شود گستاخ
تنگی مطرحش به تیر دو شاخ
کرده بر شیر شرزه گور فراخ
دست حیلت مزن تو بر سر شاخ
در دم اژدها مرو گستاخ
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.