ریشی درون جامه داشتم و شیخ از آن هر روز بپرسیدی که چون است و نپرسیدی کجاست. دانستم از آن احتراز می‌کند که ذکر همه عضوی روا نباشد و خردمندان گفته‌اند هر که سخن نسنجد، از جوابش برنجد.
تا نیک ندانی که سخن عین صواب است
باید که به گفتن دهن از هم نگشایی
گر راست سخن گویی و در بند بمانی
به زآن که دروغت دهد از بند رهایی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این بیت‌ها به مسأله‌ی مشکلات گفتار و سنجش سخن اشاره می‌کند. او از ریش خود صحبت می‌کند و به شیخ می‌گوید که در مورد آن سوال می‌کند اما از محل آن سوال نمی‌کند. شاعر نتیجه می‌گیرد که بهترین روش ارتباط، احتیاط در گفتار و سنجش سخن است. او به این نکته تأکید می‌کند که باید در گفتار دقت کرد؛ زیرا دروغ به انسان آزادی نمی‌دهد و بهتر است که در بیان حقیقت صادق باشیم، حتی اگر باعث محدودیت ما شود. در نهایت، او به مفهومی اشاره می‌کند که سخن باید با دقت انتخاب شود تا از سوءتفاهم جلوگیری شود.
هوش مصنوعی: من در زیر لباس خود ریشی داشتم و هر روز شیخ از من می‌پرسید که حال ریش چگونه است، اما هرگز نپرسید که ریش کجاست. متوجه شدم که او از این موضوع خودداری می‌کند، زیرا ممکن است ذکر همه جزئیات مناسب نباشد. حکمتی وجود دارد که می‌گوید هر کس در سخن خود دقت نکند، ممکن است از پاسخ‌هایش ناراحت شود.
هوش مصنوعی: قبل از آنکه مطمئن شوی که حرف درست و بجایی است، نباید چیزی به زبان بیاوری.
هوش مصنوعی: اگر حقیقت را بگویی و در زندان بمانی، بهتر از این است که با دروغ گفتن آزاد شوی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.