یکی را شنیدم از پیران مربی که مریدی را همیگفت: ای پسر! چندان که تعلق خاطر آدمیزاد به روزیست اگر به روزیده بودی به مقام از ملائکه درگذشتی.
فراموشت نکرد ایزد در آن حال
که بودی نطفهٔ مدفون و مدهوش
روانت داد و طبع و عقل و ادراک
جمال و نطق و رای و فکرت و هوش
ده انگشتت مرتب کرد بر کف
دو بازویت مرکب ساخت بر دوش
کنون پنداری ای ناچیز همت!
که خواهد کردنت روزی فراموش؟
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این بخش از سخنان پیر، او به مرید خود یادآوری میکند که وابستگی انسان به روزی و مواهب دنیوی بسیار است. او بیان میکند که اگر انسان تنها به روزی خود اهمیت دهد و آن را فراموش کند، به مقام بالاتری همچون ملایکه میرسد. پیر به مرید میگوید که خداوند او را حتی زمانی که نطفهای مدفون بود، فراموش نکرده و او را با عقل، ادراک و زیبایی آفریده است. در نهایت، او به مرید هشدار میدهد که نباید خود را ناچیز پندارد، زیرا خداوند در هر حال او را فراموش نخواهد کرد.
هوش مصنوعی: رسیدم به سخنی از یکی از پیران تربیتکننده که به یکی از شاگردانش گفت: ای پسر! هر چقدر که وابستگی انسان به روزی و معیشت زیاد است، اگر به روزی دهنده واقعی وابسته بودی، میتوانستی به مقام بالاتری از فرشتگان برسید.
هوش مصنوعی: خداوند تو را فراموش نکرد، حتی در زمانی که هنوز نطفهای پنهان و بیخبر از وجود خود بودی.
هوش مصنوعی: این جمله به توصیف ویژگیهای انسان اشاره دارد. انسان دارای روح، طبع، عقل، درک زیبایی، قدرت سخن گفتن، اندیشه، نظر و هوش است. این ویژگیها نشاندهندهی قابلیتهای فکری و احساسی او است.
هوش مصنوعی: ده انگشتت را مرتب کردی و بر روی دو بازویت نشاندی، مانند زین که بر دوش اسب گذاشته میشود.
هوش مصنوعی: حالا فکر میکنی ای بیاهمیت! که روزی تو را فراموش نخواهند کرد؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
میخواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۴ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.