نظر کن به تاریخ شاهان پیشین

که رفتند زین دیر دیرین محافل

کجا شد فریدون فرخنده سیرت

کجا رفت کیخسروآن شاه عادل

روان است پیوسته از شهر هستی

به ملک عدم از پیِ هم قوافل

همان گیر کز فیضِ فضلِ الهی

شدی بهره‌مند از فنون و فضائل

به کلک بدیع البیانِ معانی

در اقسام حکمت نوشتی رسائل

زدی تکیه بر مسندِ فضل ودانش

نهادند نام تو صدرالافاضل

چه حاصل که از صوبِ تحقیق درپی

به نزدیک دانا به چندین مراحل

در غم اولذّتِ عیش از دل ناشاد رفت

خو به غم کردیم چندانی که عیش از یادرفت

در دهر کسی که عشق را شاید نیست

یاری که ازو دلی برآساید نیست

صدگونه ملامت که نمی‌باید هست

یک لحظه فراغتی که می‌باید نیست

گر کسب کمال می‌کنی می‌گذرد

ور فکر محال می‌کنی می‌گذرد

دنیا همه سر به سر خیال است خیال

هر نوع خیال می‌کنی می‌گذرد

ماییم که هرگز دم بی غم نزدیم

خوردیم بسی خون دل و دم نزدیم

بی شعلهٔ آه لب ز هم نگشودیم

بی قطرهٔ اشک چشم بر هم نزدیم

آنیم که کوس نیکنامی نزدیم

چون بی خردان دم از تمامی نزدیم

هرگز قدمی به خوشدلی ننهادیم

هرگز نفسی به شادکامی نزدیم