تو و خار مغیلان زاهدا در طی منزل‌ها

من و راه خرابات و طواف کعبهٔ دل‌ها

دراین‌منزل‌که‌پرخوف‌است‌مادرخواب‌وهمراهان

ز خوف رهزنان بستند پیش از وقت محمل‌ها

کسی که ساغر چون آفتابش از کف دوست

سحر طلوع کند طالعش همایون است

به این امید که سیلم به کوی دوست برد

ز آب چشم کنارم چو رود جیحون است

زاهد آن دوزخ که داری بیم از آن

شعله‌ای از آه آتشبار ماست

در صومعهٔ صوفی اوصاف تو می‌خوانند

در محکمهٔ مفتی غوغای تو می‌بینم

از چنگ و نی و مطرب آواز تو می‌آید

در جام و خم ساقی صهبای تو می‌بینم

خواهی نشود محتسب از مستی‌ات آگاه

ای پخته ز هم ساغری خام حذر کن

حجاب عقل اگر مانع نباشد

بود آسان به وصل او رسیدن

زاهد هندو ز خال هندوی تو شد

مؤمن کافر ز کفرِ گیسوی تو شد

هر کس که اسیر چشم جادوی تو شد

آخر مقتول تیغ ابروی تو شد

مفتی به تو مدرس و کتاب ارزانی

آصف به تو دفتر و حساب ارزانی

عارف به تو کشف نه حجاب ارزانی

ما را می و معشوق و رباب ارزانی

در فصل گل و عهد شباب ای ساقی

ما را مگذار بی شراب ای ساقی

چون عمر شتاب دارد ازگردش چرخ

در گردش جام کن شتاب ای ساقی