شد خزان گلشن آشنایی

بازم آتش به جان زد جدایی

عمر من ای گل طی شد بهر تو

وز تو ندیدم جز بدعهدی و بی وفایی

با تو وفا کردم، تا به تنم جان بود

عشق و وفاداری، با تو چه دارد سود

آفت خرمن مهر و وفایی

نوگل گلشن جور و جفایی

دلم از غم خونین است

روش بختم این است

از جام غم مستم

دشمن می پرستم

با دگران در گلشن نوشی می

من ز فراقت ناله کنم تا کی؟

تو و چون می لاله کشیدنها

من و چون گل جامه دریدنها

دلم از غم خون کردی

چه بگویم چون کردی

برو ای از مهر و وفا عاری

برو ای عاری ز وفاداری

دریغ و درد از عمرم

که در وفایت شد طی

ستم به یاران تا چند

جفا به عاشق تا کی؟

نمی کنی ای گل یک دم یادم

که همچو اشک از چشمت افتادم

تا کی بی تو بود

از غم خون دل من

گرچه ز محنت، خوارم کردی

با غم و حسرت، یارم کردی

بکن ای گل با من هرچه توانی ناز

هرچه توانی ناز