هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از ناامیدی و بی‌چاره‌گی خود سخن می‌گوید و از ناتوانی در یافتن چاره‌ای برای مشکلاتش ناله می‌کند. او به شدت به عشق و اشتیاقی بی‌پایان دچار است و حتی اگر با دروغ و فریب هم باشد، از آن استقبال می‌کند. در حقیقت، او به خاطر عقل خود، به دنیای فریب و حسرت چشم بسته است.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از ناامیدی و بی‌چاره‌گی خود سخن می‌گوید و از ناتوانی در یافتن چاره‌ای برای مشکلاتش ناله می‌کند. او به شدت به عشق و اشتیاقی بی‌پایان دچار است و حتی اگر با دروغ و فریب هم باشد، از آن استقبال می‌کند. در حقیقت، او به خاطر عقل خود، به دنیای فریب و حسرت چشم بسته است.
هوش مصنوعی: من را در بحران و سختی رها کرده‌ای، نمی‌دانم چه‌گونه به این وضعیت پاسخ دهم و کجا بروم. احساس درد و نارضایتی عمیقی در دل دارم.
هوش مصنوعی: اگرچه ممکن است دروغ باشد، اما راهی برای محبت بساز. من چشمان عقل‌ام را بسته‌ام تا از تو فریب را بپذیرم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
آنکه بتیزی زبان نرم کند ادیب را
نیست گناه اگر کشد عاشق بی نصیب را
ناله ی مرغ بوستان گریه کی آرد اینقدر
منکه بهانه ساختم نغمه ی عندلیب را
آب حیات کی شود روزی ناکسی چومن
[...]
گر به خیال در نظر جلوه دهد جیب را
بددلی‌ام ز سایه‌اش، فرض کند رقیب را
رتبه عشق بین که چون بر سر حرف دوستی
کودک بیسواد او مسخره کرد ادیب را
همچو بنفشه ننگرم هیچ‌طرف در این چمن
[...]
چند به غمزه خون کنی خاطر ناشکیب را
بر رگ جانم افکنی، طرّهٔ دلفریب را؟
این ستم دگر بود، کز تف خوی گرم تو
گریه به کام دل نشد، عاشق بی نصیب را
ناله به زیر لب گره، چند کنم که می زند
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.