اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب
»
شمارهٔ ۲۳
گر عشق زهر بدی ندوزد دهنت
از گفتن عشق برفروزد دهنت
زاوّل تو دهان خود به هفت آب بشوی
تا زآتش قهر او نسوزد دهنت
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به اهمیت عشق و تأثیرات آن اشاره دارد. شاعر می‌گوید اگر عشق زهر بدی نداشته باشد، توانایی ایجاد شوق و شعف در انسان را خواهد داشت. همچنین، به خود انسان توصیه می‌شود که با پاکی و تلاش، زبان خود را از هر گونه ناپاکی پاک کند تا در برابر خشم عشق آسیب نبیند. به طور کلی، این شعر به پاکی دل و زبان در عشق تأکید دارد.
هوش مصنوعی: اگر عشق زهر بدی را به تو ندهد، زبانت نمی‌تواند درباره عشق خاموش بماند و از عشق با شوق سخن خواهد گفت.
هوش مصنوعی: قبل از اینکه زبان به اعتراض یا قهر بگشایی، باید خودت را آماده کنی و با تمیز کردن خودت از بی‌ادبی و ناپسندها، از آسیب‌های ناشی از خشم او جلوگیری کنی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.