اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب
»
شمارهٔ ۱۶۹
عشق است که کوه را به پستی آرد
وز کعبه به سوی بت پرستی آرد
بی درد هزار داغ بر سینه نهد
بی باده هزار سر به مستی آرد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات به قدرت عشق اشاره دارند که می‌تواند کوه‌های بزرگ را به پستی وادارد و انسان را از مکان‌های مقدس مانند کعبه به سوی بت‌پرستی بکشاند. عشق می‌تواند درد و رنج‌های زیادی را بر دل انسان بگذارد و بدون نیاز به نوشیدنی، او را به حالت مستی و سرخوشی برساند. در واقع، عشق توانایی‌های عجیبی دارد که می‌تواند زندگی را تغییر دهد.
هوش مصنوعی: عشق قادر است که حتی کوه‌های بزرگ را به زمین بیندازد و انسان را از عبادت کعبه به سوی پرستش بت‌ها سوق دهد.
هوش مصنوعی: نمی‌توانم دردی را احساس کنم، اما هزار داغ سنگین بر سینه‌ام حس می‌شود. بدون نوشیدنی، هزار سر را به حالت شیدایی می‌برم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.