اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الخامس: فی حسن العمل و ما یتضمّنه من المعانی ممّا اطلق علیه اسم الحسن
»
شمارهٔ ۳۴
خوی خوش تو بهار و باغ تو بس است
علم و عملت چشم و چراغ تو بس است
ور زانک نعوذ بالله این وصف تو نیست
محرومی ازین صفات داغ تو بس است
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و خوی خوش انسان اشاره دارد و می‌گوید که این ویژگی‌ها مانند بهار و باغی سرشار از زیبایی هستند. همچنین به علم و عمل او به عنوان چراغی برای هدایت اشاره می‌کند. در نهایت، اگر کسی از این ویژگی‌ها محروم باشد، باید از فقدان آن رنج ببرد.
هوش مصنوعی: خوش اخلاقی تو مانند بهار و گلستان است و دانش و کار نیک تو مانند روشنایی و راهنما برای تو کافی است.
هوش مصنوعی: اگر بگوییم که این صفات به تو تعلق ندارد، به راستی که خود را از این ویژگی‌ها محروم کرده‌ای، و تنها گواهی بر این محرومیت، زخم دلت کافی است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.