گنجور

 
اوحدالدین کرمانی

دردی است طمع که نیستش درمانی

گنجی است یقین که نیستش پایانی

خاک در فقر توتیایی است بزرگ

کان حیف بود به چشم هر سلطانی

 
نسک‌بان: جستجو در متن سی‌هزار کتاب فارسی
sunny dark_mode