اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
»
شمارهٔ ۹۱
ای آنک تو را همه صفت احسان است
با عفو تو طاعت و گنه یکسان است
زان کرده نگاهی که دلم ترسان است
گر عفو کنی به نزد تو آسان است
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی‌های احسان و بخشش خداوند اشاره می‌کند. او می‌گوید که با بخشش الهی، عبادت و گناه یکسان می‌شوند و این بخاطر نگاه مهربان و ترساننده‌ای است که خداوند بر دل او افکنده است. در نهایت، شاعر از خداوند می‌خواهد که او را ببخشد چرا که در نزد خدا، بخشش آسان است.
هوش مصنوعی: تو به صفات نیکو شناخته می‌شوی و خوبی‌های تو موجب می‌شود که حتی زمانی که گناهان وجود دارد، بخشش تو آنها را برابر با اطاعت و نیکی می‌سازد.
هوش مصنوعی: نگاه تو که دل مرا می‌ترساند، اگر به من عفو کنی، برای تو کار آسانی است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.