عقل نه این دید نه آن باز گفت
عشق به من نام و نشان باز گفت
آن چه بدیدم نتوان بازدید
وآن چه شنیدم نتوان باز گفت
عشق فراگوش دلم برد سر
گر سخنی داشت نهان باز گفت
چشم نظر کرد و پذیرفت دل
سامعه بشنید و زبان باز گفت
گر ننهی با دگران در میان
سر نهان خانه ی جان باز گفت
می شنوی راست نزاری نخست
راز ندانست از آن باز گفت
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان تفاوت‌های عقل و عشق می‌پردازد. شاعر می‌گوید که عقل نمی‌تواند تمام آنچه را که عشق به او القا می‌کند بیان کند و عشق به او هویت و نامی می‌دهد که فراتر از دید و گفتار عقل است. او می‌گوید حالتی از عشق در دلش ایجاد می‌شود که فراتر از درک عقل است و رازهایی وجود دارد که عقل توانایی فهم آنها را ندارد. در نهایت تأکید می‌کند که عشق چیزی است که فراتر از کلمات و درک عقل قرار دارد و تنها با دل می‌توان آن را حس کرد.
هوش مصنوعی: عقل نتوانست حقیقت را درک کند و در دو طرف قضیه قرار بگیرد، در حالی که عشق به من هویت و شخصیت داد و مرا راهنمایی کرد.
هوش مصنوعی: آنچه من دیدم، امکان‌پذیر نیست که دوباره ببینم و آنچه شنیدم، نمی‌توانم به راحتی بگویم.
هوش مصنوعی: عشق به من whispered و دلم را ربود؛ وقتی که سخنی پنهان در دل داشت، دوباره آن را گفت.
هوش مصنوعی: چشم به چیزی نگاه کرد و آن را پذیرفت، قلب شنید و زبان به سخن گفت.
هوش مصنوعی: اگر با دیگران به صحبت بنشینی و راز درون و حقایق جانت را بگویی، در واقع در قلبت، در خانه جانت، در را به روی دیگران باز کرده‌ای.
هوش مصنوعی: اگر قصد داری چیزی را بشنوی، بهتر است که قبل از اینکه رازها را فاش کنی، ابتدا خوب فکر کنی و از آنچه نمی‌دانی چیزی نگوید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.