سفله جهان، ای پسر، چو چشمه شور است
چشمهٔ شور از در نفایه ستور است
خانهٔ تاری است این جهان و بدو در
ره‌گذر دیده نی چو دیدهٔ مور است
فردا جانت به علم زور نماید
چونان کامروز کار تنت به زور است
دانا گر چشم سر ندارد بیناست
نادان گر چشم هشت یابد کور است
آتش با عاقلان برابر آب است
بستان با جاهلان برابر گور است
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به بیان نکات عمیق فلسفی و اجتماعی می‌پردازد. او می‌گوید که دنیای مادی و فانی همچون چشمه‌ای شور است که تنها به جنبه‌های منفی و زودگذر آن توجه می‌شود. زندگی همچون خانه‌ای تاریک است و انسان‌ها در آن به مانند مورهایی هستند که تنها در مسیر گذرا هستند. او به این نکته اشاره می‌کند که در آینده، روح انسان به علم و دانایی نیاز دارد و نه تنها به قدرت جسمی. همچنین، دانایان بینش درونی دارند، در حالی که نادانان با وجود داشتن چشم، نمی‌توانند حقیقت را ببینند. در نهایت، او می‌گوید که آتش نیرومند عاقلان با آب خرد، و باغ دانایی در برابر گور جهالت قرار دارد.
هوش مصنوعی: دنیا پر از افراد ناپاک و پست است، مانند چشمه‌ای که آبش شور و ناخوشایند است. این چشمه تنها بر اثر نزدیک شدن به موجوداتی ناپاک و آلوده به این شکل درآمده است.
هوش مصنوعی: این جهان مانند خانه‌ای تاریک است و انسان‌ها در آن مانند مور که به اطراف خود نمی‌نگرد، به بی‌خبری در حال عبور از زندگی هستند.
هوش مصنوعی: فردا جانت با قدرت علم خود را نشان می‌دهد، همان‌طور که امروز بدن تو به قدرت و زور استوار است.
هوش مصنوعی: فرزانه اگرچه چشم‌هایش قادر به دیدن نیست، ولی همچنان دید عمیق و درک خوبی دارد. اما نادان حتی اگر به تعداد زیادی چشم نیز داشته باشد، باز هم از حقیقت غافل و ناتوان است.
هوش مصنوعی: آتش برای کسانی که عاقل هستند، همانند آب است و در مقابل، باغ برای افراد نادان به اندازه یک گور ارزش دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.