ای خجل گل ز رنگ و بوی شما
سرخ گشته ز شرم روی شما
سرو من تا تو بر لب جوئی
آبروی است آب جوی شما
ای که تو آرزوی جان منی
سوخت جانم در آرزوی شما
استخوان شدم مگر افتم
در قبول سگان کوی شما
نوبهارست و لاله‌ها از خاک
برزده سر به جستجوی شما
صوت مرغان ز گفتهٔ ناصر
نبود غیر گفت و گوی شما
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره زیبایی و جذابیت معشوق است. شاعر به توصیف گل و سرو می‌پردازد و می‌گوید که زیبایی معشوق باعث شرم گل و گیاهان شده است. او خود را در آرزوی معشوق می‌سوزاند و به عشق او دل بسته است. همچنین اشاره می‌کند که در فصل بهار، لاله‌ها به دنبال معشوق روییده‌اند و صداهای پرندگان تنها به خاطر عشق اوست. در مجموع، شعر احساس عمیق عاشقانه و زیبایی معشوق را به تصویر می‌کشد.
هوش مصنوعی: ای گل، از رنگ و عطر شما خجالت زده شده و به خاطر شرم از چهره شما، به رنگ سرخ درآمده‌اید.
هوش مصنوعی: سرو من تا زمانی که تو بر لب جوی آب بروی، نمایشی از زیبایی و شکوه توست. آب جوی شما در واقع نمایانگر آن زیبایی است.
هوش مصنوعی: ای کسی که تو آرزوی روح من هستی، جانم در آرزوی تو سوخته است.
هوش مصنوعی: من به حالتی افتاده‌ام که تنها استخوانی از من باقی مانده است، تا شاید در نزد سگان کوی شما مورد قبول واقع شوم.
هوش مصنوعی: بهار فرا رسیده و لاله‌ها از خاک سر برآورده‌اند و به دنبال شما هستند.
هوش مصنوعی: صدای پرندگان ناشی از گفته‌های ناصر نیست، بلکه فقط گفت‌وگوهای شماست که موجب این صداها می‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گفت کای سوی صدق روی شما
چیست از بنده آرزوی شما
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.