سیدای نسفی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶ - اسبیات صاحب جاها ترا ز من نیست خبر هرگز نکنی به حال افتاده گذر اسپی که به بنده وعده کردی نرسید این وعده تو سراسپگی بود مگر
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر به محبوب خود می‌گوید که تو از حال من بی‌خبری و هرگز به حال غم‌زده‌ام توجه نکرده‌ای. او همچنین اشاره می‌کند که وعده‌هایی که به او داده بودی، هیچ‌گاه محقق نشده و این وعده‌ها تنها توخالی و بی‌اساس بودند.
هوش مصنوعی: صاحب مکان‌ها هرگز از حال من آگاه نیست و به وضعیت من توجهی نمی‌کند.
هوش مصنوعی: اسپ (اسب)ی که به من وعده داده بودی، به دستم نرسید. این وعده تو فقط حرفی بود که در空 بود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
مشابه‌یابی بر اساس وزن و قافیه
آمد بر من، که؟ یار، کی؟ وقت سحر
ترسنده، ز که؟ ز خصم، خصمش که؟ پدر
دادمش دو بوسه، بر کجا؟ بر لب تر
لب بد؟ نه، چه بد؟ عقیق، چون بد؟ چو شکر
آمد برِ من. که؟ یار. کی؟ وقت سحر
ترسنده. ز که؟ ز خصم. خصمش که؟ پدر
دادمش دو بوسه. بر کجا؟ بر لب تر
لب بد؟ نه. چه بد؟ عقیق. چون بد؟ چو شکر
یا رب بدو نور دیدهٔ پیغمبر
یعنی بدو شمع دودمان حیدر
بر حال من از عین عنایت بنگر
دارم نظر آنکه نیفتم ز نظر
گفتم که مرا زغم به سه بوسه بخر
دل تافته گشتی و گران کردی سر
از بهر سه بوسه ای بت بوسه شمر
چو گاو به چرمگر، به من در منگر
لولا شقاوة جدی ما عرفتکم
ان الشقی الذی یشقی بمن غروا
الی اللّه کل الامر فی الخلق کله
ولیس الی المخلوق شیء من الامر
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.