افتاد بر سر من سودای کاکل تو
چون بوی سنبل افتم در پای کاکل تو
گرد سر تو گردم بهر امیدواری
شد مدتی که هستم جویای کاکل تو
چون بوی نافه نبود آرام در دماغم
دارد مرا پریشان غمهای کاکل تو
دل را که کوه قاف است در پیش او پر کاه
آویخته به یک مو ایمای کاکل تو
شبها به یاد زلفت پیچد به خود چو زنجیر
چون سیدا کسی نیست شیدای کاکل تو
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به تمایل و عشق سراینده به زیبایی و جذابیت موی معشوق اشاره دارد. او به شدت تحت تاثیر زیبایی کاکل معشوقش قرار گرفته و این موضوع باعث پریشانی و غم در دلش شده است. سراینده در تلاش است تا از این زیبایی الهام بگیرد و به امید دیدار دوباره آن، به دنبال موی معشوق می‌گردد. شبها نیز به یاد زلف او بی‌قرار است و احساس تنهایی می‌کند. به طور کلی، شعر حالت عشق و دل‌تنگی عمیق را به تصویر می‌کشد.
هوش مصنوعی: در ذهن من تصویری از موهای زیبای تو نقش بسته است، همان‌طور که بوی خوش سنبل به زمین می‌افتد و فضای اطراف را پر می‌کند.
هوش مصنوعی: به دور تو می‌چرخم، چونکه امیدی دارم؛ مدتی است که به دنبال زیبایی‌های تو هستم.
هوش مصنوعی: وقتی بوی خوش نافه در بینی‌ام نیست، غمهای موهای تو ذهنم را به هم ریخته و آرامش را از من گرفته است.
هوش مصنوعی: دل مانند کوه قاف است، اما در برابر زیبایی و جذابیت تو مثل پر کاهی آویخته به یک مو می‌ماند.
هوش مصنوعی: شبها به یاد موهای تو، مانند زنجیری به خود می‌پیچم. چون کسی نیست که به زیبایی و جذابیت تو عشق بورزد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.