ساقی زان می که می‌چریدند
بفزای که یارکان رسیدند
مهمان بفزود می بیفزا
زان خنب که اولیا چشیدند
زان می که ز بوش جمله ابدال
در خلق پدید و ناپدیدند
ای ساقی خوب شکرلله
کان روی نکوت را بدیدند
ای آتش رخت سوز عشاق
در عشق تو رخت‌ها کشیدند
ای پرده فروکشیده بنگر
کز عشق چه پرده‌ها دریدند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به دعوت و فراخوانی برای نوشیدن شراب و جشن اشاره دارد. شاعر از ساقی می‌خواهد که می‌افزاید و مهمانان را تشویق می‌کند تا بیشتر بنوشند. او به زیبایی و جذابیت معشوق اشاره می‌کند و تأکید می‌کند که عشق و زیبایی او تأثیر عمیقی بر عاشقان گذاشته است. در نهایت، شاعر به پرده‌هایی که در اثر عشق پاره شده‌اند، اشاره می‌کند و از تغییرات عمیق ناشی از عشق سخن می‌گوید.
هوش مصنوعی: ای ساقی، از آن می که خوشگوار است بیشتر بریز، چوندوستان و یاران ما به اینجا آمده‌اند.
هوش مصنوعی: مهمان را به حال خود نگذار و برایش بیشتر می بگر، زیرا اولیا نیز از این نعمت بهره‌مند شده‌اند.
هوش مصنوعی: از آن شرابی که بوی آن، همه عوض شدگان را در عالم آفرینش به ظهور و عدم می‌آورد.
هوش مصنوعی: ای ساقی خوش‌چهره، شکر خدا که زیبایی چهره‌ات را دیده‌اند.
هوش مصنوعی: ای آتش عشق، که دل‌های عاشقان را سوزانده‌ای، در عشق تو بسیاری از عشق‌ورزان، زندگی و آرزوهای خود را فدای تو کردند.
هوش مصنوعی: ای پرده‌ای که افتاده، نگاه کن که چقدر پرده‌ها از عشق پاره شده‌اند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
هر نیل که بر رخش کشیدند
افسون دلی بر او دمیدند
خویشان صنم، که آن شنیدند
شان نیز به کین برون دویدند
آنان چو شتاب وی بدیدند
فریادکنان ز پی دویدند
بسیار جفای زن کشیدند
در هیچ زنی وفا ندیدند
چون بهتر ازین صدف ندیدند
از بهر تو این صدف گزیدند
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.