گر عشق وبال و کافری بود

آخر نه به روی آن پری بود

وان دیده بخت جاودانی

آخر نه به روی آن پری بود

در مجلس و بزم شاه اعظم

آخر نه به روی آن پری بود

آن دم که بماند جان ما دنگ

آخر نه به روی آن پری بود

افتاده دلم میان راهی

آخر نه به روی آن پری بود

از عالم دل ندا شنیدن

آخر نه به روی آن پری بود

گر دل بگزید کافری را

آخر نه به روی آن پری بود

وان شعله نور حالم ای جان

آخر نه به روی آن پری بود

ور دیده نو در او گشادیم

آخر نه به روی آن پری بود

وان ساغرها که درشکستیم

آخر نه به روی آن پری بود

شمس تبریز اصل اصلش

آخر نه به روی آن پری بود