چند اندر میان غوغایی
خوی کن پاره پاره تنهایی
خلوتی را لطیف سوداییست
رو بپرسش که در چه سودایی
خلوت آن است در پناه کسی
خوش بخسپی و خوش بیاسایی
زیر سایه درخت بخت آور
زود منزل کنی فرود آیی
ور تو خواهی که بخت بگشاید
زیر هر سایه رخت نگشایی
سوی انبان ما و من نروی
گرچه او گویدت که از مایی
رو به خود آر هر کجا باشی
روسیاهست مرد هرجایی
خود تو چیست بیخودی زان کس
که از او در چنین تماشایی
چون رسیدی به شه صلاح الدین
گر فسادی سوی صلاح آیی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به اهمیت خلوت و تنهایی اشاره میکند و میگوید که در این خلوت میتوان به آرامش و حکمت دست یافت. او تأکید میکند که جستجوی خوشبختی باید از درون خود آغاز شود و نه از مای دیگری. شاعر همچنین به سایه درخت بخت اشاره میکند که نماد حمایت و آرامش است و مختصر نصیحت میکند که برای رسیدن به سعادت باید به درون خود توجه کنیم و از وابستگی به دیگران دوری کنیم. در نهایت، به صلاحالدین اشاره میکند که احتمالاً به معنای رسیدن به حقیقت و درستی است.
هوش مصنوعی: در دل این هیاهو و شلوغی، به خود بپرداز و تنهاییات را بشکاف.
هوش مصنوعی: در یک تنهایی آرام، افکاری زیبا و شگفتانگیز وجود دارد. از او بپرسید که در چه اندیشهای است.
هوش مصنوعی: تنهایی زمانی لذتبخش است که در کنار کسی باشد که به او اعتماد داریم و میتوانیم به آرامش برسیم.
هوش مصنوعی: در سایه درخت خوشبختی زودتر توقف کن و استراحتی بکن.
هوش مصنوعی: اگر میخواهی که ضد دست تقدیر تغییر کند، باید به شکلی مناسب و با دقت عمل کنی و خود را از زیر سایههای ناپایدار دور نگهداری.
هوش مصنوعی: اگرچه او به تو بگوید که از ما هستیم، اما تو به سوی انبار خودت و به من و خودت نرو.
هوش مصنوعی: هرجا که باشی و به هر شکلی زندگی کنی، اگر خود را فراموش کنی و به خودت نپردازی، در نهایت سرنوشت بدی خواهی داشت.
هوش مصنوعی: تو چه چیزی هستی که خودت را فراموش کردهای، در حالی که از کسی که باعث این تماشا شده است، غافل هستی؟
هوش مصنوعی: وقتی به شخصیت صالح و درستکار صلاحالدین رسیدی، اگر دچار فساد و نابسامانی هستی، به سمت صلاح و حقیقت برگرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
این دو شغل برید و عرض به تو
یافته خرمی و زیبایی
روی این را همه بیفروزی
صدر آن را همه بیارایی
چون پدید آمدی تو بر هر کس
[...]
چند پویی به گرد عالم چند؟
چند کوبی طریق پویایی؟
تا کی از بهر قوت و شهوت نفس
همچو کاسانه مینیاسایی؟
چون بدان شهر جان فرود آیی
زین همه دردسر بیاسایی
خسروا، از کمال دانایی
روی دولت همی بیارایی
گاه مال زمین همی بخشی
گاه فرق فلک همی سایی
حرب جویان نهان شوند از بیم
[...]
این همه چابکیّ و زیبایی
این چنین از کجا همیآیی
چون مه چارده به نیکویی
چون بت آزری به زیبایی
مه نخوانم تو را معاذالله
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.