ای که به لطف و دلبری از دو جهان زیاده‌ای
ای که چو آفتاب و مه دست کرم گشاده‌ای
صبح که آفتاب خود سر نزده‌ست از زمین
جام جهان نمای را بر کف جان نهاده‌ای
مهدی و مهتدی توی رحمت ایزدی توی
روی زمین گرفته‌ای داد زمانه داده‌ای
مایه صد ملامتی شورش صد قیامتی
چشمه مشک دیده‌ای جوشش خنب باده‌ای
سر نبرد هر آنک او سر کشد از هوای تو
ز آنک به گردن همه بسته‌تر از قلاده‌ای
خیز دلا و خلق را سوی صبوح بانگ زن
گرچه ز دوش بیخودی بی‌سر و پا فتاده‌ای
هر سحری خیال تو دارد میل سردهی
دشمن عقل و دانشی فتنه مرد ساده‌ای
همچو بهار ساقیی همچو بهشت باقیی
همچو کباب قوتی همچو شراب شاده‌ای
خیز دلا کشان کشان رو سوی بزم بی‌نشان
عشق سواره‌ات کند گرچه چنین پیاده‌ای
ذره به ذره ای جهان جانب تو نظرکنان
گوهر آب و آتشی مونس نر و ماده‌ای
این تن همچو غرقه را تا نکنی ز سر برون
بند ردا و خرقه‌ای مرد سر سجاده‌ای
باده خامشانه خور تا برهی ز گفت و گو
یا حیوان ناطقی جمله ز نطق زاده‌ای
لطف نمای ساقیا دست بگیر مست را
جانب بزم خویش کش شاه طریق جاده‌ای
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان محبت و لطف الهی و همچنین زیبایی‌های عشق و عرفان می‌پردازد. شاعر به وجودی عالی اشاره دارد که مانند خورشید و ماه، همواره حاضر و مهربان است. او به توهمات انسانی و شورش‌های ناشی از عشق پرداخته و از معشوق خواسته که به سوی بزم عشق رهنمون گری، حتی در حالی که بی‌خبر و فراموش شده‌ایم. همچنین تشبیهاتی از جمله بهار، بهشت و شراب برای توصیف عشق و حال خوشی که از آن ناشی می‌شود به کار می‌برد. در نهایت، شاعر از معشوق می‌خواهد که دست او را بگیرد و او را به عالم عشق و مستی راهنمایی کند.
هوش مصنوعی: ای تو که با لطف و زیبایی‌ات از هر دو دنیا برتری، مانند آفتاب و ماه هستی که همیشه دست‌های خودت را برای بخشش و محبت به سوی دیگران گشوده‌ای.
هوش مصنوعی: در صبحی که هنوز آفتاب طلوع نکرده، تو جامی از معرفت و حقیقت را در دست داری و به جان خود تقدیم کرده‌ای.
هوش مصنوعی: تو در روزگار، مهدی و راهنمای خوبی هستی که به رحمت خداوند نزدیک شده‌ای و در این دنیای خاکی به عدالت و حق می‌پردازی.
هوش مصنوعی: این بیت به توصیف احساسات عمیق و اشتیاقی می‌پردازد که در دل شاعر وجود دارد. شاعر از عشق و شور و شوقی سخن می‌گوید که مانند جوششی از چشمی پر از راز و زیبایی می‌جوشد، و این احساسات می‌تواند منجر به سرزندگی و نشاط شود. باده در اینجا نماد لذت و شادی است که از این احساسات ناشی می‌شود.
هوش مصنوعی: در هر نبردی که او به خاطر تو برانگیخته می‌شود، به خاطر عشق و وابستگی‌اش به تو، انگار که به گردن او قلاده‌ای سنگین وجود دارد که او را بیشتر به تو متصل می‌کند.
هوش مصنوعی: بیدار شو و مردم را به صبحانه دعوت کن، حتی اگر خودت به دلیل حالتی ناتوان و بی‌خبر بر زمین افتاده‌ای.
هوش مصنوعی: هر صبح، فکر تو آنقدر دلنشین است که می‌خواهد تحت تأثیر قرار دهد. تو دشمن خرد و دانش هستی و برای مردی ساده، ایجاد آشفتگی می‌کنی.
هوش مصنوعی: ساقی تو مانند بهار است و زیبایی‌اش همانند بهشت پایدار، قوت تو هم چون کباب لذیذ و طراوت تو مانند شراب خوشمزه است.
هوش مصنوعی: بپا خیز و با شوق به سوی مهمانی عشق برو، هرچند که در حال حاضر پیاده و بدون نشانی از عشق هستی، اما عشق تو را به جلو می‌برد.
هوش مصنوعی: هر ذره از این جهان با نگاه به سوی تو همچون جواهرهایی از آب و آتش در کنار یکدیگرند.
هوش مصنوعی: این جسم مانند کسی است که در آب غرق شده و برای نجات خود باید از زیر آب بیرون بیاید. تا زمانی که او خود را از این وضعیت نجات ندهد، نمی‌تواند به آرامش برسد و در حال سجده و عبادت قرار گیرد.
هوش مصنوعی: نوشیدن باده‌ای که نازک و دلپذیر است، تو را از گفت‌وگو و حواشی بی‌مورد دور خواهد کرد. تو نیز مانند دیگر موجودات، از گفتار به وجود آمده‌ای و بهتر است به آرامی و سکوت بیندیشی.
هوش مصنوعی: ای ساقی مهربان، لطف کن و در دست بگیر آن مست را و او را به سوی مجلس خودت ببر، زیرا تو سرپرست راهی هستی که ما را به خوشی و سرور هدایت می‌کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
گرچه بر اسب سلطنت شاهی و شاهزاده‌ای
تا به بساط عاشقی رخ ننهی پیاده‌ای
منع هوای دل مکن ای گل بوستان مرا
زآن که تو هم در این هوا عمر به باد داده‌ای
بیش مگو به مردمان راز من ای سرشک خون
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۳ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.