مرا گویی چه سانی من چه دانم
کدامی وز کیانی من چه دانم
مرا گویی چنین سرمست و مخمور
ز چه رطل گرانی من چه دانم
مرا گویی در آن لب او چه دارد
کز او شیرین زبانی من چه دانم
مرا گویی در این عمرت چه دیدی
به از عمر و جوانی من چه دانم
بدیدم آتشی اندر رخ او
چو آب زندگانی من چه دانم
اگر من خود توام پس تو کدامی
تو اینی یا تو آنی من چه دانم
چنین اندیشه‌ها را من کی باشم
تو جان مهربانی من چه دانم
مرا گویی که بر راهش مقیمی
مگر تو راهبانی من چه دانم
مرا گاهی کمان سازی گهی تیر
تو تیری یا کمانی من چه دانم
خنک آن دم که گویی جانت بخشم
بگویم من تو دانی من چه دانم
ز بی‌صبری بگویم شمس تبریز
چنینی و چنانی من چه دانم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به سوالاتی اشاره می‌کند که دیگران از او می‌پرسند، اما او به آن‌ها پاسخ دقیقی ندارد. او از عدم درک خود درباره ویژگی‌ها و احساساتش، و همچنین از پیچیدگی روابط انسانی و عشق می‌گوید. شاعر به وجود تفکرات عمیق و مبهم اشاره می‌کند و بیان می‌کند که در مواجهه با بلاها و شادی‌ها، تنها به احساسی از ناشناخته‌ها دسترسی دارد. او در نهایت به نام شمس تبریز اشاره می‌کند و نشان می‌دهد که در این مسایل عمیق، حتی با وجود عشق و ارتباطات، هنوز هم بخشی از اسرار و ناشناخته‌ها باقی مانده است.
هوش مصنوعی: تو از من می‌پرسی که حال من چگونه است، اما من نمی‌دانم چطور باید پاسخ دهم و از کجا باید این پاسخ را بیابم.
هوش مصنوعی: من را می‌پرسی که چرا چنین خوشحال و سرمست هستم، در حالی که من از بار سنگین مشکلات بی‌خبرم.
هوش مصنوعی: تو به من می‌گویی که آن لب او چه چیزی دارد که من از شیرینی سخن گفتن او بی‌خبرم.
هوش مصنوعی: تو از من می‌پرسی در این عمر چه تجربیاتی داشته‌ام، اما من از عمر و جوانی خود چه اطلاعاتی دارم؟
هوش مصنوعی: من در چهره او آتشی دیدم که مانند آبی برای زندگی من است؛ نمی‌دانم چه باید بکنم.
هوش مصنوعی: این جمله به نوعی به پیچیدگی و ابهام در رابطه‌های انسانی اشاره دارد. پرسش می‌کند که اگر من تجلی و نمایانگر تو هستم، پس واقعاً خودِ تو کیستی؟ آیا تو همان‌طور که من می‌بینم هستی یا اینکه چیزی متفاوت وجود دارد؟ من خودم هم نمی‌دانم چه انتظاری باید داشته باشم. به عبارتی، ارتباط میان من و تو می‌تواند پیچیده و مبهم باشد.
هوش مصنوعی: من چه کسی هستم که به چنین افکاری بیندیشم؟ تو، ای جان مهربان من، چه چیزی از این اندیشه‌ها می‌دانی؟
هوش مصنوعی: مرا می‌گویی که در مسیر او اقامت دارم، اما تو راهبلدی و من چه چیزی از این راه می‌دانم؟
هوش مصنوعی: گاهی مرا به عنوان کمان می‌سازند و گاهی تیر تو هستم. من چه می‌دانم که آیا تیر تو هستم یا کمان خودم.
هوش مصنوعی: وقتی که لحظه‌ای به گونه‌ای خوشایند و لذت‌بخش پیش می‌آید، تمام وجودم را فدای تو می‌کنم. اما در همین حال، می‌دانم که تو خودت آگاه‌تری از احساستم و از آنچه که در درون من می‌گذرد.
هوش مصنوعی: از بی‌صبری می‌گویم که شمس تبریزی چه شخصیت و ویژگی‌هایی دارد، اما من در این باره چه می‌دانم؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانه‌های دیگر
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.