مولانا
»
مثنوی معنوی
»
دفتر چهارم
»
بخش ۱۲۶ - تفسیر این حدیث کی ائنی لاستغفر الله فی کل یوم سبعین مرة
هم‌چو پیغامبر ز گفتن وز نثار
توبه آرم روز من هفتاد بار
لیک آن مستی شود توبه‌شکن
منسی است این مستی تن جامه کن
حکمت اظهار تاریخ دراز
مستیی انداخت در دانای راز
راز پنهان با چنین طبل و علم
آب جوشان گشته از جف القلم
رحمت بی‌حد روانه هر زمان
خفته‌اید از درک آن ای مردمان
جامهٔ خفته خورد از جوی آب
خفته اندر خواب جویای سراب
می‌رود آنجا که بوی آب هست
زین تفکر راه را بر خویش بست
زانک آنجا گفت زینجا دور شد
بر خیالی از حقی مهجور شد
دوربینانند و بس خفته‌روان
رحمتی آریدشان ای ره‌روان
من ندیدم تشنگی خواب آورد
خواب آرد تشنگی بی‌خرد
خود خرد آنست کو از حق چرید
نه خرد کان را عطارد آورید
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: تشبیه به پیامبر و گفتن از نثار، شاعر هر روز توبه می‌کند اما این مستی او را به سمت گناه می‌کشاند. حکمت و تاریخ درونی انسان را می‌کاود و در واقع این مستی است که باعث فراموشی حقایق میشود. رحمت الهی همیشه در جریان است، اما مردم در خواب غفلتند و از درک آن عاجزند. جویای حقیقت باید از خواب بیدار شوند و به سمت آبِ حقیقی بروند، وگرنه در سراب‌ها سردرگم می‌مانند. خرد واقعی به درک حقیقت و حقایق منتهی میشود، نه به دانش ظاهری که ما را به گمراهی می‌کشاند.
هوش مصنوعی: مثل پیامبر، من از گفتن و اعلام توبه خسته نمی‌شوم و هر روز به اندازه هفتاد بار این کار را تکرار می‌کنم.
هوش مصنوعی: اما آن مستی که در دل دارم، توبه‌ام را می‌شکند و از وجودم می‌برد. این مستی، جسم و جامه‌ام را از من می‌گیرد.
هوش مصنوعی: حکمت نشان می‌دهد که تاریخ طولانی از مستی و غفلت وجود دارد که بر دانایان و حکیمان انداخته شده است.
هوش مصنوعی: راز نهانی با این صدای طبل و علم، مانند آبی جوشان از جوهر قلم به وضوح نمایان شده است.
هوش مصنوعی: رحمت بی‌پایان همیشه جاری است، حتی زمانی که شما از درک آن غافل هستید، ای مردم.
هوش مصنوعی: لباس خواب، دچار آب خنکی که در خواب است، میشود و در پی سرابی در خواب می‌گردد.
هوش مصنوعی: او به جایی می‌رود که بوی آب به مشام می‌رسد و به خاطر این فکر، مسیر خود را بسته است.
هوش مصنوعی: زیرا آنجا که گفت، از اینجا دور شد و در خیالی زندگی کرد که از حقیقت دور شده بود.
هوش مصنوعی: این افراد که خواب‌آلود و بی‌خبر هستند، همانند دوربین‌ها فقط نظاره‌گرند. ای ره‌روان، برایشان رحمتی کنید و به آنها توجه داشته باشید.
هوش مصنوعی: من هرگز ندیدم که تشنگی خواب‌آور باشد، و خواب هم به تنهایی نمی‌تواند تشنگی بیافریند.
هوش مصنوعی: خود خرد واقعی آن است که از حقیقت و واقعیت جدا نشود، نه آن خُردی که به وسیله ابزار و وسایل مادی به دست آید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۳ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.