آنکه رشک بت چین است، این است
وانکه غارتگر دین است، این است
سرکشی، زارکُشی، بدکیشی
که به ما بر سر کین است، این است
آنکه از بهر هلاکم، او را
خنجر از چنین جبین است، این است
می‌رود یار و من از پی نالان
که بلای دلم این است، این است!
میلی آن شوخ که در خانه زین
فتنه روی زمین است، این است
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره افرادی صحبت می‌کند که به نوعی موجب درد و رنج و فتنه در زندگی‌مان هستند. شاعر به کسانی اشاره می‌کند که حسادت و بدی از خود نشان می‌دهند، دین را می‌دزدند و باعث ناز و آزار می‌شوند. همچنین، از یار خود که در حال رفتن است و دلی را به درد آورده، ناله می‌کند. در نهایت، به جذابیت و فریبندگی کسی اشاره می‌کند که باعث ایجاد فتنه و مشکلات در جامعه شده است.
هوش مصنوعی: آن کسی که به زیبایی‌های معشوقان چینی حسادت می‌ورزد، همین است و آن کسی که به اصول دین آسیب می‌زند و آن را از بین می‌برد، نیز همین است.
هوش مصنوعی: سرکشی و بدعت‌گذاری و دشمنی که نسبت به ما دارد، این وضعیت است.
هوش مصنوعی: کسی که به خاطر نابودیم، خنجرش را از پیشانی‌اش در آورده، این همان است.
هوش مصنوعی: یار می‌رود و من در پی او با ناله و فریاد دلم را از درد و غم خود خالی نمی‌کنم، همین حالت است که دارم.
هوش مصنوعی: این جمله به توصیف جذابیت و فریبندگی ویژه‌ای اشاره دارد که در یک موقعیت یا مکان خاص وجود دارد. به‌طور خاص، به زیبایی و جاذبه‌ای که باعث جلب نظر و توجه دیگران می‌شود، اشاره دارد. این زیبایی به نوعی ظرافت و تسلط دارد که در میان مشکلات و چالش‌ها خود را نمایان می‌کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.