گشوده لب به حدیث ترحم‌آمیزی
ربوده دل به نگاه تبسم‌آمیزی
دان از نگاه غزالان وحشی‌ام نرمید
که گشته‌ام سگ آهوی مردم‌آمیزی
به زیر زلف، رخش را عرق‌فشان بنگر
ببین به ظلمت شب، ماه انجم‌آمیزی
خوش آنکه در نظر غیر چون سلام کنم
دهی جواب سلام تبسم‌آمیزی
جفای یار عجب نعمتی‌ست میلی، شکر!
که منعمی ز جفای تنعم‌آمیزی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسات عمیق و متضاد عشق می‌پردازد. شاعر از ترحمی که در نگاه معشوقش می‌بیند صحبت می‌کند و دل‌باختگی خود را به تصویر می‌کشد. او به توصیف زیبایی و نورانی بودن معشوق و تأثیر آن بر خود می‌پردازد و از جفای یار به عنوان یک نعمت یاد می‌کند که باعث می‌شود ارزش عشق و احساساتش بیشتر شود. در کل، شعر دربردارنده‌ی احساسات عاشقانه پیچیده، زیبایی و رنج ناشی از عشق است.
هوش مصنوعی: داستانی دلنشین و پر از مهر را آغاز کرده‌ام و به چشمان پر از محبت و لبخندی دل‌فریب خیره شده‌ام.
هوش مصنوعی: از نظر غزالان وحشی، من چیزی نیستم و همه چیز را می‌دانند؛ زیرا من تبدیل به سگی شده‌ام که در کنار آهوهای مردم زندگی می‌کند.
هوش مصنوعی: به زیر موهای زیبا و پرپشت او، نگاهی به چهره‌اش که درخشانی‌اش را از دست داده است بینداز و ببین که چطور در تاریکی شب، او مانند ماهی درخشان و زیبا به نظر می‌رسد.
هوش مصنوعی: خوشا به حال کسی که وقتی به دیگران سلام می‌کند، آنها با لبخند و خوشروئی به او پاسخ دهند.
هوش مصنوعی: درد و رنجی که از دوری یا بی‌محلی محبوب به من می‌رسد، به نوعی برایم خوشایند است. از این جدایی که احساس می‌کنم، لذتی می‌برم که مانند نعمتی بزرگ است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.