گنجور » مسعود سعد سلمان » توصیفات » شهرآشوب » شمارهٔ ۶۵

شمارهٔ ۶۵ - صفت یار رگ زده گوید

خود را چرا رگ زدی بی علتی

ای آنکه هست خون رگت جان من

دانسته ای که خون تو جان منست

زین روی را بریخته ای خون ز تن

یا از برای آن زده ای تا شوی

بر رگ زدن دلیر چو من در سخن

برگ گلست دست تو آری بتا

بر برگ گل درست شود رگ زدن

🖰 با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...