مسعود سعد سلمان » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۰۱ ای چرخ مدور خسیس بی باک صد پیرهن وفای من کردی چاک آزاده هر آنچه بود کردی تو هلاک از گردش تو کنون چه ترسست و چه باک
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به چرخ روزگار اشاره دارد که ظالم و بی‌رحم است. شاعر از آن گله‌مند است که چرخ تقدیر با وفا و امید او بازی کرده و زندگی‌اش را نابود کرده است. در نهایت، از گردش این چرخ نه ترس و نه نگرانی دارد.
هوش مصنوعی: ای دور روزگار، تو که به شدت و بی‌رحمی رفتار می‌کنی، بسیاری از تلاش‌ها و وفاداری‌های من را نابود کردی و آنها را از بین بردی.
هوش مصنوعی: آزادگان را به خاطر کارهایی که کردی نابود ساختی، حالا از تأثیرات وجود تو دیگر چه ترسی دارند و چه نگرانی‌ای برایشان باقی مانده است؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
خلقان همه بر درگهت ای خالق پاک
هستند پی قطرهٔ آبی غمناک
سقای سحاب را بفرما از لطف
تا آب زند بر سر این مشتی خاک
ای کرده همه جهان ز ناپاکان پاک
هرگز نبود تو را ز ناپاکان باک
ای خسرو پاک پیکر ازگوهر خاک
ای‌گوهر پاک احسن الله جزاک
کردی تو پریر آب وصل از رخ پاک
تا دی شدم از آتش هجر تو هلاک
امروز شدی ز باد سردم بی‌باک
فردا کنم از دست تو بر تارک خاک
گویند مرا که خویشتن کرد هلاک
عاشق ز هلاک خویش کی دارد باک
چون گل چه کنی ز عشق پیراهن چاک؟
مانند سمن سیم درانداز بخاک
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.