هوش مصنوعی: این شعر بیان می‌کند که آتش به موم و جامه شومی آسیب زده و آنها را سوزانده است. گوینده تلاش می‌کند که آتش را خاموش کند و شمع را خاموش کند، اما در نهایت آتش همه چیز را می‌سوزاند. این شعر نمادین می‌تواند به مشکلات و دردهای زندگی اشاره داشته باشد.
جعفر عسکری در ۸ سال و ۴ ماه قبل، شنبه ۲۷ آذر ۱۳۹۵، ساعت ۱۳:۰۶ نوشته:
سلام تعجب کردم از تفسیر!! دوستان شوم در هر دو مصرع بیت اول یعنی شوی (شوهر) من روم یعنی روی من موم هم یعنی موی من (اشاره به بلندی موی شاعر دارد) اصلا هم ربطی به نرون و روم و .. نداره با این توضیحات لطفا یه بار دیگه این رباعی رو بخونید
فیض بارش در ۸ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۵ فروردین ۱۳۹۶، ساعت ۰۹:۵۸ نوشته:
من تعجب کردم به تفسیر جناب عسکری ! مگر این متل را نشنیده ی که میگویند: (از بهر یک شوم بسوخت شهر روم)؟ و در رباعی بالا درست همین متل توضیح هم داده شده، لطفن زبان پارسی را به لهجه های خود تفسیر نکنید مگر شوی (شوهر) و موی (زلف) در کجای این رباعی سازگاری دارد؟ با آن توضیحات شما یک بار دیگر هم رباعی را خواندم اما سراسر مشکل داشت و هیچ معنی منطقی هم نداشت. با مهر بارش
جعفر عسکری در ۷ سال و ۱۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۴ خرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۸:۳۲ نوشته:
سلام جناب Baresh اینقدر این رباعی واضح و روشنه که احتیاجی به تفسیر و لهجه نداره شما لطفا سازگاری "بر پای بدم" و "شمع نشاندن" رو در این رباعی با موضوع مطرح شده تون بفرمائید تا مشخص شه که آیا شاعره این شعر در روم بودند تا آن آتش رو بنشانند؟ لطفا معنی منطقی خودتون رو ذکر کنید تا گمراهی ها بیشتر نشن شاید شاعره نگاهی به اون متل داشته باشن ولی کاملا مشخصه که ربطی به اون ماجرا نداره اگر دلایل منطقی و محکمه پسندی دارین،بفرمائین. شاید من اشتباه می کنم (در ضمن جستجو کردم و این متل و ماجرای مربوط به اون رو نیافتم.اگر لینکی هست ارائه کنین)
مصطفی در ۷ سال و ۴ ماه قبل، شنبه ۱۶ دی ۱۳۹۶، ساعت ۱۵:۵۳ نوشته:
سلام، نظر به اینکه تفسیر آقای عسگری درست میباشد، سوالی هست که امید است دوستان جواب بدهند که آیا در مصرع پایانی کلمه «موم» به معنای خود شمع (در زبان عربی) نیست؟ بر پای بدم که شمع را بنشانم
آتش ز سر شمع همه موم بسوخت سپاس. از توضیحات دوستان بهره زیادی می‌برم . متشکرم
فیض‌اله فتح‌اله زاده (تاقانه) از بوکان در ۶ سال و ۳ ماه قبل، چهارشنبه ۱۰ بهمن ۱۳۹۷، ساعت ۰۱:۱۰ نوشته:
با سلام واضح است شاعر در اینجا خواسته هنر نمایی کند و انصافا اشراف کامل به لهجه و گویش را به حد اعلی رسانده و به خواننده فهمانده بر اثر وزش باد جامه‌ی شویش(شوهرش) سوخته و از و شومی و بد شگونی شویش (شوهرش) رویش زیبا و چون قرص ماهش (اشاره به نیمه همان ماه چارده را القا می کند) ایستاده و سرپا خواسته شمع را بر تاقچه و بلندایی در حد نیم تنه بنشاند (که اشاره به رفاه زندگی دار) و شعله‌ی شمع موی او را سوزانده امید که تفسیرم را نقد فرمایید سپاسگزارم
آرش غنی زاده در ۵ سال و ۷ ماه قبل، دوشنبه ۲۵ شهریور ۱۳۹۸، ساعت ۰۹:۱۸ نوشته:
دو ستان درست می فرمایند باد وزیده جامه ی شوهر سوخته و از عصبانیت شوهر شاعره روی برگردانده ( تصویری زیبا از نیم رخ شاعره ) که از شرم نیمه رو و گستاخی که داشته سوخته است .از خجالت و شدت توبیخ بر زمین نشسته بود یا خودش رو جمع و جور کرده بود که برخاسته تا آتش را بنشاند که گیسوش هم می سوزد .
Yousef Shafiei در ۱ سال و ۱۰ ماه قبل، پنجشنبه ۱ تیر ۱۴۰۲، ساعت ۱۵:۴۹ نوشته:
من از خواندن این رباعی اینو دریافت کردم باد وزیده و شمع نزدیک لباس بوده و باعث سوختن لباس شوهر شده شوهر با عصبانیت زن رو باعث سوختن لباسش دانسته و احتمالا سیلی به صورتش زده و در نصف صورتش احساس سوزش و سوختگی کرده و همینکه رفته شمعی که باعث سوختن لباس شده رو خاموش کنه موهاش هم آتش گرفته
اگر همینی که من از این شعر فهمیدم باشه شاید این رباعی حاصل همان سیلی باشه
مسعود قزوینه در ۱ سال و ۸ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۴ مرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۲:۲۲ نوشته:
سلام خدمت عزیزان
دیدگاه دوستان رو خوندم و میتونم بگم که برداشت همه دوستان تا حدودی درست بود و در تکمیل نظرات شما این رو اضافه کنم که شاعر دقیقا به داستان نرون و سوختن شهر روم اشاره میکنه و با توانایی بالا در سرودن و به زیبایی ، خودش رو به شهر روم و همسرش رو به نرون تشبیه میکنه و میشه گفت شاعر پیشامد زندگی خودش و بار غمی که براش بوجود اومده رو با اتش سوزی شهر روم و آن فاجعه مقایسه میکنه
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیان می‌کند که آتش به موم و جامه شومی آسیب زده و آنها را سوزانده است. گوینده تلاش می‌کند که آتش را خاموش کند و شمع را خاموش کند، اما در نهایت آتش همه چیز را می‌سوزاند. این شعر نمادین می‌تواند به مشکلات و دردهای زندگی اشاره داشته باشد.
هوش مصنوعی: آتش وزید و لباس تیره‌ام را سوزاند و به خاطر شوم و بدی‌ام، نیمی از وجودم هم سوخت.
هوش مصنوعی: در حالتی که روی پا ایستاده بودم تا شمع را روشن کنم، تمام موم شمع به خاطر شعله‌ای که از بالای آن ایجاد شد، سوخت.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
آتش بوزید و جامه شوم بسوخت
وز جامه شوم نیمه روم بسوخت
بر پای بدم که شمع را بنشانم
آتش ز سر شمع همه موم بسوخت
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۱۶ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.