گر ای اشک دیده به خویشت بخواند
مرو کآن سیه‌رو تو را می‌دواند
کسی نیست کآنجا رساند پیامم
مگر نالهٔ من به جایی رساند
مرا در شب هجر او کیست بر سر
به جز دیده یاری که آبی چکاند
دلا صورت حال نادانی من
به نوعی ادا کن به پیشش که داند
کنون هر گناهی که آید ز اشکم
خیالی یکایک به رو می‌نشاند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساس عمیق غم و تنهایی شاعر است. او به اشک‌هایش اشاره می‌کند که در نبود معشوق به کمکش می‌آیند و به نوعی پیامش را به او می‌رسانند. شاعر از عدم توانایی در ارتباط با دیگران و یاری نداشتن در زمان هجران می‌گوید و تنها چشم‌ها و اشک‌هایش را برای ابراز احساساتش دارد. او بر این باور است که هر گناهی که بر او می‌آید، در واقع نشانه‌ای از عشق و دلتنگی‌اش است.
هوش مصنوعی: اگر اشک چشمانت به خودت ندا دهد، نرو، چرا که آن شخص بدصورت تو را می‌رانند.
هوش مصنوعی: هیچ‌کس نیست که پیامم را به آنجا برساند، مگر اینکه ناله‌هایم به جایی برسد.
هوش مصنوعی: در شب جدایی و دوری از محبوب، چه کسی جز چشمانم می‌تواند برای من گریه کند و اشک بریزد؟
هوش مصنوعی: ای دل، حالت نادانی‌ام را به گونه‌ای نشان بده که او درک کند.
هوش مصنوعی: اکنون هر گناهی که از اشکم بروز کند، تصویری از آن به وضوح در چهره‌ام نمایان می‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
زهی تازه رویی که خلق لطیفت
ز سندان به دی ماه گل بشکفاند
به بستان چو بلبل دبستان بسازد
بجز مدحت از دفتر گل نخواند
صبا گر ز انصافت آگاه گردد
[...]
بر اوج فلک رایت سروری را
ز جمع بزرگان کسی میرساند
که داد و ستد باشدش با سخنور
زری میدهد گوهری میستاند
چنین گر نباشد چرا مرد فاضل
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.