گنجور » خیام » ترانه‌های خیام (صادق هدایت) » هرچه باداباد [۱۰۰-۷۴]

رباعی ۹۹

* من ظاهرِ نیستی و هستی دانم،

من باطنِ هر فراز و پستی دانم؛

با این‌همه از دانشِ خود شَرْمَم باد،

گر مرتبه‌ای وَرایِ مستی دانم.

نیاز به بروزآوری جهت خوانش شعر شما یا باید از مرورگر جدیدی همچون فایرفاکس استفاده کنید یا افزونه فلش مرورگرتان را بروزآوری کنید.

🖰 با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

تا به حال ۳ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...

ناشناس نوشته:

مرحبا بر خیام و اشعار بی مثالش

سارا نوشته:

این قافله عمر عجب میگذرد دریاب دمی که با طرب میگذرد ساقی غم فردای حریفان چه خوری پیش آر پیاله را که شب میگذرد

سید طه لاجوردی نوشته:

حافظ همین مفهوم را اینطور می فرماید که :
تکیه بر تقوی و دانش در طریقت کاریست…راهرو گر صد هنر دارد توکل بایدش