|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر به تشبیه جهان به پیمانه‌ای اشاره شده که هر بار که پُر می‌شود، در نهایت تهی می‌گردد. پس از مرگ صدرالدین، شاعر احساس می‌کند که این پیمانه دیگر هرگز پر نخواهد شد. به عبارتی، فقدان او حالت تهی‌ای در جهان به‌وجود آورده که دیگر تکرار نخواهد شد.
هوش مصنوعی: جهان مانند یک پیمانه است که وقتی پر می‌شود، دیگر جایگاهی برای چیزی ندارد و هر بار که پر می‌شود، باید خالی شود.
هوش مصنوعی: اکنون که صدرالدین از دنیا رفت، فکر نمی‌کنم که دیگری به زودی جای او را پر کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
چو بشنید این سخن موبد دگر بار
فزون از غم دلش را بار بر بار
کنونم می‌جهد چشم گهربار
چه خواهم دید بسم‌الله دگربار
نمیآورد گل طاقت دگربار
بشورید ای خوشا شور شکر بار
چو گردد ابر دولت بر تو در بار
فروتن باش همچون شاخ پر بار
وداع از شخص دریا شد دگر بار
علم زد بر هوا ابر گهر بار
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.