|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات به مفهوم فریبندگی و ناپایداری دولت و قدرت اشاره دارد. شاعر میگوید که هر کسی که به دولت و قدرت مغرور شود، میتواند به هلاکت برسد. قدرتی که انسان را از خاک به اوج میرساند، همچنین میتواند او را به خاک بازگرداند. به عبارتی دیگر، این شعر هشدار میدهد که قدرت و موفقیت، ثابت و دائمی نیستند و ممکن است به زودی زوال یابند.
هوش مصنوعی: هرکسی که به خوشبختی و موفقیت خود مغرور شد، باید بداند که همین خوشبختی میتواند او را به نابودی بکشد.
هوش مصنوعی: خاک بر سر حکومتی که تو را از زمین به آسمان برده است.
هوش مصنوعی: نه، هرگز! حتی جانهای زیادی را فدای آن خوشبختی نمیکنم که تو را به ذلت برساند.
هوش مصنوعی: اگر باد خاک را به دور بگرداند، آن را دوباره به محلی خطرناک و عمیق میفرستد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.