|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این اشعار به توصیف ویژگی‌های خاصی از یک شخص یا مقام (خواجه) می‌پردازد. شاعر از ابری تشبیه می‌کند که در واقع، دستش به گونه‌ای است که تنها برخی از آن بهره‌مند می‌شوند و دیگران به نوعی آسیب می‌بینند. این ابر به جای این که برکات و رحمتی به ارمغان آورد، سایه‌ای بزرگ بر دنیا می‌افکند و مانع از تابش نور آفتاب می‌شود. به طور کلی، این متن انتقادی است از کسانی که قدرت و موقعیت خود را به ضرر دیگران استفاده می‌کنند.
هوش مصنوعی: دست خواجه مانند ابر است، آیا کسی دیگر هم می‌تواند دستی به این اندازه داشته باشد؟
هوش مصنوعی: یعنی اینکه اوضاع به گونه‌ای نیست که آبشاری از ابر نازل شود و به تشنه‌ای قطره‌ای در دهانش برسد.
هوش مصنوعی: اما ابر سنگینی وجود دارد که سایه‌اش را می‌اندازد، زیرا از این سایه، مردم آسیب می‌بینند.
هوش مصنوعی: این جمله به این معنی است که نوری که از خورشید می‌تابد، موجب می‌شود که تاریکی بر روی زمین نافتد و همیشه روشنی وجود داشته باشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
موش کز دشت در دکان افتد
به که خویشیت با عوان افتد
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.