ای نشاط دل خرد نامت

خنک آن کس که می برد نامت

چشمۀ سلسبیل بگشاید

بر زبانی که بگذرد نامت

غم هستی ز خاطرش برود

هر که در خاطر آورد نامت

ای خوشا آن نفس که در دهنم

شکم نافه بر درد نامت

هر دل و جان که ذوق نام تو یافت

به دل و جان همی خرد نامت

چون به نامت رسید هیچ نماند

همه هستی فرو خورد نامت