ای نشاط دل خرد نامت
خنک آن کس که می برد نامت
چشمۀ سلسبیل بگشاید
بر زبانی که بگذرد نامت
غم هستی ز خاطرش برود
هر که در خاطر آورد نامت
ای خوشا آن نفس که در دهنم
شکم نافه بر درد نامت
هر دل و جان که ذوق نام تو یافت
به دل و جان همی خرد نامت
چون به نامت رسید هیچ نماند
همه هستی فرو خورد نامت
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر دربارهٔ زیبایی و قدرت نامی است که در دل و جان انسان تأثیر می‌گذارد. شاعر به نامی اشاره می‌کند که موجب شادمانی و تسکین دل‌ها می‌شود. او می‌گوید که هر کسی که به یاد این نام بیفتد، غم دنیا از خاطرش می‌رود و هر نفس که به زبان می‌آید، لذتی خاص دارد. در نهایت، شاعر تأکید می‌کند که وقتی نام این شخص یا مفهوم به یاد آورده شود، همه چیز تحت تأثیر آن نام قرار می‌گیرد و وجود واقعی انسان را فراموش می‌کند.
هوش مصنوعی: ای شادی دل، نام تو خنک و دلپذیر است. خوشا به حال کسی که نام تو را بر زبان می‌آورد.
هوش مصنوعی: آب زلال و پاکی به زبان کسی جاری خواهد شد که نام تو را بر زبان آورد.
هوش مصنوعی: هر کسی که به یاد تو بیفتد، غم و اندوه وجودش از ذهنش دور می‌شود.
هوش مصنوعی: ای کاش آن نفسی که در دهانم می‌چرخد، همچون عطر خوشی باشد که یاد تو را به دل می‌آورد.
هوش مصنوعی: هر کسی که لذت نام تو را چشیده باشد، به دل و جانش می‌خورد و نام تو را در دل و جان خود نگه می‌دارد.
هوش مصنوعی: زمانی که نام تو به گوش می‌رسد، هیچ چیزی باقی نمی‌ماند و تمام وجود در سایه نام تو محو می‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.