گنجور

 
کمال‌الدین اسماعیل

ای کریمی که گاه فیض نوال

رشح کلکت معلّم ابرست

از عطای تو نیمه یی برسید

وان دگر نیمه هم بران کبرست

همچو ایمان برات انعامت

نیمه یی شکر و نیمه یی صبرست

اینچنین منکرست که این وجه است

من بدیدم علاج آن جبرست

 
 
 
نسک‌بان: جستجو در متن سی‌هزار کتاب فارسی