کیست همخانۀ؟ زبان؟ دندان

حکمتی هست اندرین پنهان

باشد از ازدواجشان مضبوط

کدخداییّ خاندان دهان

این همه لین و آن همه شدّت

این همه گوشت وان همه ستخوان

نان دندان زبان کند ترتیب

زانکه این ساکن است و آن جنبان

کام و ناکام هر کجا باشند

با سر او درد زمان بزمان

هر که دندان ازو بود شاکر

به ثنایش رود همیشه زبان

وان که پاس زبان ندارد باز

ساید از خشم و کین برو دندان

وان که از مال خویش و نعمت خویش

نرساند نصیبة ایشان

به ضرورت ز بهر او شب و روز

ژاژ خاید بسی همین و همان