|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر به زمانی اشاره دارد که مردم به خاطر مشکلات و رنجهای خود در غم و اندوه هستند. او میگوید که مانند حیوانات، انسانها هم نمیتوانند از خوراک و شرایط سخت فرار کنند. او از عشق به خداوند و فضایل انسانی سخن میگوید و اینکه در چنین شرایطی هیچ کسی به او کمک نکرده و او خودش هم نیازمند است. در نهایت، شاعر در پی یافتن معنا و پاسخ به سوالاتی در مورد زندگی و حال خویش است.
هوش مصنوعی: ای بزرگترین و بهترین فرد، در زمان تو، دوران سختیها و غمهای من به شادی و خوشی تبدیل میشود. هرکس که درد و رنجی میکشد، چه فایدهای دارد؟
هوش مصنوعی: روزی به خاطر محبت و لطفی که داری، نگو که فلانی در این وضعیت خاص چه میخورد؟
هوش مصنوعی: از آنجا که جانوران نمیتوانند از خوردن پرهیز کنند، میدانم که روح مقدس نیست؛ پس چه معنایی دارد که بخواهد بخورد؟
هوش مصنوعی: هیچکس چیزی به او نداد و او هم خودش چیزی نداشت، پس چه میتواند بخورد؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.