بیغما برد دین و دل که دست انداز نازست این
نهادم سر بکف منهم که تسلیم نیازست این
غم جانسوز عاشق از نهفتن فاش می گردد
زخویش آتش برآوردم گل اخفای رازست این
گیاه و برق را با هم چه آمیزش، سرت گردم
بمن آمیختی آخر نشان احترازست این
بلا پرورده ای باید که دارش در بغل گیرد
اناالحق گفت اگر منصور لاف امتیازست این
باین بی برگ و سامانی چو دولاب کهن دایم
سراپا زاری و اشکم چه سامان نیازست این
نهال حسرت ما هم بهاری می کند آخر
نمود از استخوان مغزم گل سوز و گدازست این
مبادا سرکشد جائیکه نتوانیش باز آری
گذشت از کشور دلها چه مژگان درازست این
چه سود از اشکریزی سر بزانوی غم ار ننهی
ندارد اجر چندانی وضوی بی‌نمازست این
کلیم از هند اگر دستان رفتن می زند، ایدل
نسازی خارج آهنگش که آهنگ حجازست این
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به بیان عشق و دردهای ناشی از آن پرداخته است. او از وجود ناز و نیاز سخن می‌گوید و به تسلیم شدن در برابر عشق اشاره می‌کند. غم و سوز دل عاشق، خواه ناخواه نمایان می‌شود و شاعر از دل آتشین خود به عنوان ابراز عشق یاد می‌کند. ترکیب عناصر طبیعی مانند گیاه و برق به ارتباط و آمیزش عشق و دلزدگی اشاره دارد. او درباره بلا و سختی‌های عشق می‌نویسد و نشان می‌دهد که عشق حقیقتی است که نمی‌توان آن را انکار کرد. همچنین، بین تقدیر و حسرت در عشق سخن می‌گوید و وضعیت خویش را به گردندۀ بی‌برگ تشبیه می‌کند. شاعر در نهایت به این نکته می‌رسد که برخی احساسات و اشک‌ها ممکن است بی‌فایده باشند، اما هنوز هم در جستجوی عشق و زیبایی هستند.
هوش مصنوعی: عشق و وابستگی مرا به خود کشانده و دل و دینم را تحت تأثیر قرار داده است. من با سر به زمین افتاده، آماده‌ام تا خواسته‌ها و نیازهایم را بپذیرم.
هوش مصنوعی: غم عمیق عاشق از پنهان کردن احساساتش نمایان می‌شود. من به خاطر این درد درونیم، شعله‌ای از رویدادها به وجود آورده‌ام که نشان‌دهنده‌ی تلاش برای پوشاندن رازهایم است.
هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به رابطه بین گیاه و نور اشاره می‌کند و می‌گوید که چگونه این دو عنصر به هم پیوند خورده‌اند. او به تحولی در زندگی‌اش اشاره دارد که در نتیجه این پیوند به وجود آمده است و از این تغییرات ابراز شگفتی و احترام می‌کند. در نهایت، او به نشانه‌هایی از خودداری یا احتیاط نیز اشاره می‌کند که نشان‌دهنده تأمل او در این موضوعات است.
هوش مصنوعی: باید شخصی را در آغوش بگیری که سرنوشت سختی را تجربه کرده باشد. اگر کسی بخواهد خود را برتر از دیگران بداند، در واقع در اشتباه است.
هوش مصنوعی: از بی‌برگی و حال نابسامانم، مانند چرخ قدیمی، همیشه در حال ناله و گریه هستم. چه کمکی و چه وضعیتی نیاز دارم تا از این وضعیت رهایی یابم؟
هوش مصنوعی: درخت حسرتی که در وجود ما ریشه دوانده، روزی به بار می‌نشیند و نشان می‌دهد که درون ذهن و مغز ما، احساسات سخت و دردناک وجود دارد. این احساسات به مانند گل‌هایی هستند که از سرما و آتش سوزان درون ما می‌رویند.
هوش مصنوعی: مراقب باش جایی نروی که نتوانی بازگردی. دلها را رها کن؛ چرا که غم و اندوه بسیار عمیق است.
هوش مصنوعی: اگر کسی تنها به ظاهر غم و اندوه بپردازد و عملاً نتیجه‌ای نگیرد، هیچ فایده‌ای ندارد. مانند نماز بدون نیت و ایمان که ارزشی ندارد.
هوش مصنوعی: اگر کسی از هند در حال رفتن باشد و دستش را به نشانه وداع بالا ببرد، این نشان‌دهنده‌ی روشنایی و جاذبه‌ای است که نمی‌توان آن را نادیده گرفت، چون سرزمین حجاز با زیبایی و جذابیتش افسون‌کننده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی آهنگهایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.