|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به عواطف عمیق خود در دوران جدایی و longing اشاره می‌کند. او می‌گوید که دلش به شدت می‌سوزد و اشک‌هایش مانند گوهرها ارزشمند و گرانبهاست. همچنین بیان می‌کند که اشک‌هایش به خاطر دوری از معشوق به شدت زیاد و زجرآور شده و مانند آبیله‌ای بر بدنش نشسته است. در نهایت، این احساسات نشان‌دهنده‌ی درد و شوق او به معشوق است.
هوش مصنوعی: وقتی که آتش عشق و احساسات در دل وجود داشت، اشک‌های من مثل گوهر قیمتی بود. اما اکنون که آتش دل خاموش شده، اشک‌های من به مانند زغال و اخگر خشک و بی‌فایده شده‌اند.
هوش مصنوعی: به خاطر دوری از تو و در پی جستجوی تو، اشک‌هایم به اندازه‌ای ریخته که بدنم به یک زخم پر از آبله تبدیل شده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.