جویای تبریزی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۴ هر قدر خاطرم ز کس رنجد خامشی پیشهٔ زبان من است شعر گفتن به کیش من در هجو هتک ناموس حضرت سخن است
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به احساسات درونی خود اشاره می‌کند و بیان می‌کند که هرگاه از کسی رنجیده‌خاطر شود، تصمیم می‌گیرد سکوت اختیار کند. او همچنین تأکید می‌کند که شعر گفتن به روش خود، اگر به تمسخر باشد، تحقیر مقام و حرمت کلام و شعر است.
هوش مصنوعی: هر چقدر که از کسی دلخور باشم، سکوت و بی‌زبانی را انتخاب می‌کنم.
هوش مصنوعی: شعر گفتن به سبک من، در واقع به معنای بی‌احترامی و هجو کردن نام پاک و معصومیت سخن است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
زین نمط هر سخن‌که آن من است
به حقیقت طراز هر سخن است
من چه می‌گویم این چه گفت من است
که‌آبم از ابر و دُرم از عدن است
همه را نیست، گرچه جان و تن است
جان معنی، که در تن سخن است
راه ایشان ورای جان و تن است
در یم عشقشان نه ما نه من است
صبح در نفس خویش پیل‌تن است
با طلایه سپاه تیغ‌زن است
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.